Acıyordu o görmese bile acıyordu.
Aklı unut affetme derken kalbi acıyordu.
Kokusuna, sesine, gülüşüne hasrettken o herşeyi içine atıp günden güne ölüyordu.
Bunları gören, duyan, hisseden kimse yoktu elinden tutanı yoktu.~
@ _Mucizemsin_
Ama onun Rabbi vardı Rabbine sığınacak kalbini Rabbine teslim edecekti ki Rabbi ferahlık versin
Bir faniye değmeyecek kadar sevgi hatsizliktir