Bazen gözlerini kapatır ve kendini o andan soyutlamak istersin. O an orada ne olduysa, neyaşandıysa, yada ne söylendiyse hepsini unutup olmak istediğin yerde olursun. O rengarek ışıkların altında, yıldızlı bir gecede, sevdiğin kişiyle zamanın nasıl geçtiğini umursamadan... Sen, şimdi bu satırları okuyorsan ve ben, senin bunları okumana sebep olduysam ne mutlu bana... Çok sevdiğim bir yazar yalnızlık hakkında şunları söylemiş; "Yalnızın odasında ikinci bir yalnızlıktır ayna."
-Özdemir Asaf
Ve şöyle der bir şarkı; "Bu sessizlik sakın kulaklarını aldatmasın.
Parmak uçlarınla yürü hatıralar uyanmasın.
Şu an kendini yalnız bildiğin kadar kalabalıktasın.
Korkuyorsun farkındayım.
Geri adım at ya da korkuna kaşları çat."
Yalnız değilsin, değilim, değiliz...
