سلام :)))
تمام این سه چهار سالی که گذشت، به جای اینجا، نوشتههام رو میذاشتم توی دفتر و لپتاپم بمونه. راستش وارد یه مرحلهی جدیدی از زندگیم شده بودم که همه چیز خیلی برام ترسناک و جدید بود. برای همین اینجا کمتر کمرنگتر شدم و بعدش، کلا نبودم.
نمیدونم چی شد که تصمیم گرفتم دوباره واتپد رو نصب کنم. نوشتههای خودمو دیگه نمیتونستم بخونم چون برام خیلی عجیب و مسخره بودن، ولی کامنتای شماها رو که خوندم، خیلی خوشحال شدم از تصمیمم. فقط اومده بودم آدمهایی که قبلا بهم قوت قلب میدادن رو ببینم، که دیدم کلی آدم جدید اضافه شده، و همشونم دنبال من میگردن. فکر نمیکردم هیچکس اینجا مونده باشه (راستش حتی الان که دارم اینو مینویسم، فکر میکنم که ممکنه کسی نمونده باشه. ) بچهها. ممنونم که توی این روزهایی که حس میکردم دیده نمیشم، شما انقدر به من احساس ارزشمندی میدید.
راستش مطمئن نیستم از این به بعد نوشتههام رو اینجا میذارم یا نه. دوست دارم که این کارو بکنم. ولی چند سال گذشته و نمیدونم... شماها دوست دارید بازم کاری از من بخونید؟