Buraya yazıyorum çünkü ileri zamanlarda girip baktığımızda o uğruna her şeyi yapacağım tebessümünün sebebi olmak istiyorum...
Utku'm, sevgilim, canım ta en içi... Ben daha önce kimsenin yanımda olduğunu bu denli hissetmemiştim. Ailemden birinin bile. Ama sen... Sen her an, her durumda, her koşulda, her şeyinle, varınla yoğunla yanımda oldun. Sana edeceğim herhangi bir teşekkür söz konusu değil. Yetmez çünkü ne desem. Sevgilim, en güzel anlarımın en güzel duygularımın ve benim kahramanım, seni çok seviyorum. Görmek istediğim tek şey gülüşün, duymak istediğim tek şey gülüşün, gözümü kapattığımda aklıma gelen şey gülüşün. Ah gülüşüne aşık olduğum adam, hiç kimsenin kanadı altında bu denli huzurlu olmadım ben. Kötü herhangi bir şey olduğunda ortaya bir kurtarıcı misali çıkman, bana, bize, sadece yakınlarına değil herkese böyle merhametli ve koruyucu olman... Sen anlatılmıyorsun sevgilim. Anlatacak cümleleri kuramıyorum. Hastalığımda şifam, hüznümde sevincim, yalnızlığımda yoldaşım, düştüğümde kaldıranım.. Her şeyim, kalbim. Her halini çok, hepsini ama hepsini birbirinden çok seviyorum. Çatık kaşlarını, minik gözlerini, o bağırmanı çağırmanı, ufak öpücükler kondurduğun dudaklarını, kemiklerimi birbirine geçiren sarılmanı, yumuşacık saçlarını, sıcacık ellerini, uykulu hallerini, utanınca yere bakmalarını ve daha onlarca içinde sen olan şeyleri.. Hepsini apayrı bir tutkuyla seviyorum.
İyi ki varsın.
