_TomrisMet_
Birini kaybetmek, daha sonra buna alışmaya çalışmakla aylar geçirmek. Alışamadığını fark ettiğin noktada vücudunun da seni terk etmeye başlaması. Bunların hepsini yaşamış tüm okurlarıma şunu demek istiyorum keşke yanınızda olsam ve size sarılsam. Hayatımın en zor 6 ayıydı belkide. Bir şeyin beni bu kadar sarsacağını anlayamamıştım gerçekten. İnsan ne kadar yaş alırsa alsın, birini kaybettiğinde bilfiil tüm yetisini de kaybediyor gerçekten. Ben ki her şeyi yazan insan eline kalem alamıyor. Kitap okuyup saatlerce başından kalmayan ben sırf bir karakter öldü diye günlerce yemek yiyemedim. Kaybetmekle ilgili yüksek bir tramvaya sahibim artık belkide bilmiyorum. Hele eskilerin dediklerini anlamak. Burnunun direğinin sızlamasının ne demek olduğunu anlamak kadar vurmadı bana hiçbir şey. Yaşadığı anları unutan insanların yanında hiç olmayı ya da daha 6 ay önce oturduğu koltukta başkasının oturduğunu görünce içinin mıkırdanmasını unutamıyor insan. Senenin başında yanında olan insanı senenin sonunda Mevlüdünü yaparken buluyorsun ya da en basitinden WhatsApp da birine bir şey gönderecekken bir anda beklemediğin anda ismi önüne düşüyor. Bir ekrana ne kadar uzun bakılıyorsa o kadar uzun baktım. Bir gülümsemeye bir videoya. Ruhunun da sana hoşçakal demesi gerekiyormuş birinin senden gittiğinde. Bana hoşçakal demeye vakti olmadı şimdi ben de hoşçakal diyemiyorum. Şimdi bir şeyler yazıyorken karakterlerde dede rollerine içim eriyerek yazmaya çalışıyorum. Çoğu okuduğunuz şeyler benim gerçekten onunla konuştuğum anlar olacak habersizsiniz bundan. Nasıl bir yol izlemem lazım bilmiyorum ama, bundan sonrası için karakterler için planladığım ölümler kalımlar değişti bunu söylemek istiyorum. Kolay kolay ölüm yazamam bundan sonra ben. Yazdığım gün atlatacağımı da bilmeme rağmen yazamıyorum. Gece gece çok konuştum kusura bakmayın, iyi geceler. <3
_TomrisMet_
@ DenizKara23 Ben kendim gibi hissedemiyorum, birini kaybetmek bana bu kadar zarar verecek deselerdi inanmazdım ama günümden geceme aklımın bir köşesinde duruyor sürekli. Bir şeyler yazmaya çalışıyorum aklıma geliyor. bir videoda karşıma çıkıyor saatlerce düşünüyorum. Bitmeyen bir süre gibi aslında. Sanki cenaze ile defin arasında sıkışmış gibi hissediyorum. Arafta gibi.
DenizKara23
@ _TomrisMet_ nasılsın yazarım? Bunu gerçekten merak ettiğim için soruyorum çünkü çok haklısın insan değil kendi tanıdığı oturduğu sohbet ettiği vakit geçirdiğini birini yedi kat yabancının dahi selasını duyunca bedeninden bir ürperti geçiyor. 6 Şubat depremini yaşamış üstelik Hatay'da ve Hatay'ın en sıkıntılı ikinci ilçesinde yaşamış biri olarak şunu söyleyebilirim ki ölüm çok zor ölümle yüzleşmek çok zor. Belki benim birinci dereceden bir kaybım olmadı ancak çok sevdiğim ailemle birlikte görüştüğüm onlarca aile ve kişi vefat etti ve hâlâ aradan neredeyse 3 sene geçmesine rağmen ne zaman herhangi birinin ismini duysam gözlerim doluyor ve ağlamamak için kendimi sıkıyorum ama insanız neticede bizler yavaş yavaşta olsa bu yalan dünyanın gerçeği olan ölüme bir şekilde alışıyor ya da alışmak zorunda kalıyoruz. Belki de tek dayanağımız her şeyin Allah'tan geldiğine inanıyor ve Allah'ın bizi altından kalkamayacağımız şeyler ile sınamayacağını biliyor ya da umut ediyor oluşumuz. Bizler kim ne derse desin aciziz ben bunu depremde çok iyi anladım yaşadığım onlarca olayın içinde belki de benim canımı en çok yakan şey şuydu altı kişilik bir aile enkazın altında depremin artık dördüncü günü aile üyelerinden gelen sesler gittikçe azalıyor ve o sırada ailenin ortanca oğlu ekipler tarafından enkazdan sağ bir şekilde çıkartılıyor ve diğer aile üyelerinin kurtarma çalışmalarına devam ediyor ama kalan 5 üyenin cansız bedeni çıkarılıyor o enkazdan bu benim bizzat şahit olduğum bir andı aile üyelerinin cansız bedenleri bulunduğumuz alanın tam olarak karşısına battaniyeler üzerlerine örtülerek bırakıldı. Battaniyelere hepsi sarılamadı bile çünkü o kadar battaniye yoktu. Cansız bedenlerin bulunduğu alanda her yaş grubundan birileri vardı. Anlayacağın yazarım bazen takdiri ilahi demek gerek ecel bizi bir şekilde bulur dua edelimde yüce yaradan bizleri Cennetine kabul eylesin kabir azabı çekmeyelim
HilalDemir097
@ _TomrisMet_ çiçeğim benim :'( Allahim yerini cennet eylesin zor amma her canli bir gün ölümü tadacaktır yalan Dünya burası Allah hak evimizi güzel eylesin ruhların hala dünyada olduğunu bildiğimiz halde onların bizi gördüğünü ve senin şu anda acı çektiğini bilse deden ne kadar üzülürdü bir tahmin et istersen yeri için bol bol dua et Allah hayırlı ölümler nasip eylesin bize canını sıkma desem de sıkacaksın inşallah tez vakitte toparlanırsın benim bildiğim bir söz var bir evden bir cenaze çıkarsa içindeki insanlardan da bir parça götürürmüş O yüzden senin acını az buçuk tahmin edebiliyorum kimseyle konuşmayan dedemin benimle nasıl konuştuğunu veya nasıl hitap ettiğini hala hatırlıyorum koskoca 10 sene geçti yerini yadırgamıyor değilsin yaptıklarını hatırlayarak güzel şeylerini hatırlayarak hatırasını yaşat seni senden çok seven okurun gözlerinden öperim dikkat et kendine seni son nefesime kadar beklerim hatta öldükten sonra da bekleyebilirim çünkü millete şöyle bir söz söyledim öldükten sonra biriniz gelip o kitabın sonunu bana okumaya devam edecek dedim^_^
