_Zeynep_Duru

Yaşadığınız kavga sonucunda uyandığınızda kendinizi başka bir dünyada bulsaydınız ne yapardınız? 
          	
          	Daha da kötüsü aslında başka bir dünyada olduğunuzu bile fark etmeseydiniz? 
          	
          	Şerif Ali Kurtoğlu cinayetten  hapishanede yatarken, karıştığı bir kavga sonucunda, başına aldığı darbe ile hastaneye kaldırılır. 
          	
          	Gözlerini tekrar hayata açtığında ise kendini bir evde , bir yatakta yatarken bulur. Uyandığında ise zihninin anne karnından yeni çıkan bir bebeğin ki kadar boş ve temiz olduğunu fark eder. 
          	
          	Sonra bir kadın ve bir çocuk tanır. 
          	
          	Mahinur Rey ve Arin Rey.
          	
          	Kadının gözlerinde ki korkuyu, çocuğun hareketlerinde ki sevgiyi ve endişeyi tanır. 
          	
          	" Gözlerin... " Ela rengi gözler , elini kaldırdığında korkuyla titredi. Vazgeçti, hemen elini geri indirdi. 
          	"Gözlerin bana bakarken çaresi olmayan bir ikilemin içerisinde gibi. Sanki hep bakmak ama aynı zamanda hiç bakmak istemiyor. " 
          	
          	O kadın ve çocuğun başına gelenlerden habersiz her şeyi hatırlayacağı günü beklerken, hatırladığı her yeni anı da günlerinin daha da karardığını hisseder. 
          	
          	" İyi olmanın hep mümkün olduğunu söylerler. Benim için böyle bir ihtimalin kalmadığına inanıyorum. "
          	
          	
          	https://www.wattpad.com/story/332438774

_Zeynep_Duru

Yaşadığınız kavga sonucunda uyandığınızda kendinizi başka bir dünyada bulsaydınız ne yapardınız? 
          
          Daha da kötüsü aslında başka bir dünyada olduğunuzu bile fark etmeseydiniz? 
          
          Şerif Ali Kurtoğlu cinayetten  hapishanede yatarken, karıştığı bir kavga sonucunda, başına aldığı darbe ile hastaneye kaldırılır. 
          
          Gözlerini tekrar hayata açtığında ise kendini bir evde , bir yatakta yatarken bulur. Uyandığında ise zihninin anne karnından yeni çıkan bir bebeğin ki kadar boş ve temiz olduğunu fark eder. 
          
          Sonra bir kadın ve bir çocuk tanır. 
          
          Mahinur Rey ve Arin Rey.
          
          Kadının gözlerinde ki korkuyu, çocuğun hareketlerinde ki sevgiyi ve endişeyi tanır. 
          
          " Gözlerin... " Ela rengi gözler , elini kaldırdığında korkuyla titredi. Vazgeçti, hemen elini geri indirdi. 
          "Gözlerin bana bakarken çaresi olmayan bir ikilemin içerisinde gibi. Sanki hep bakmak ama aynı zamanda hiç bakmak istemiyor. " 
          
          O kadın ve çocuğun başına gelenlerden habersiz her şeyi hatırlayacağı günü beklerken, hatırladığı her yeni anı da günlerinin daha da karardığını hisseder. 
          
          " İyi olmanın hep mümkün olduğunu söylerler. Benim için böyle bir ihtimalin kalmadığına inanıyorum. "
          
          
          https://www.wattpad.com/story/332438774

_Zeynep_Duru

Kim olduklarını bilmediği ebeveynleri tarafından yetimhanenin önüne, soğuk bir kış günü bırakılmıştı. Ne kadar saat orada kaldığını bilmiyordu. Lakin bildiği, onu bulan görevlilerin içeri aldıktan sonra ateşinin olduğunu fark etmeleri iki gün boyunca aralıklarla ateşlendiğiydi. Bazen onu hiç bulmamış olmalarını, o soğukta ölmeyi istediğini fark ediyordu. Sonra yeşil gözlerin sahibi aklına düşüyor, kendini ihanetin eşiğinde özür dilerken buluyordu. 
          
          Ailesi hakkında vakıf olduğu tek bilgi ise ona Şerif Ali adını vermiş olduklarıydı. Adı yetimhanede konulan kimsesiz çocuklar için bu şükredilmesi gereken bir durumdu. Anlamıyordu, onu bırakan ailesi lütfedip ona bir isim verdi diye neden şükretmesi , sevinmesi gerekiyordu?Sevinmiyordu aksine isminden nefret ediyordu. 
          
          İsmini birisinin ağzından duyduğu her an bir köpek yavrusu gibi bırakılıp, terk edildiğini hatırlıyordu ve bu başta canını yakarken artık yalnızca onu sinirlendiriyordu. İçindeki öfkenin haddi hesabı yoktu. Her şeye , herkese öfkeliydi. 
          
          Kendine bile. 
          
          
          Yeni bölümden önce ufak bir alıntı 
          
          https://www.wattpad.com/story/332438774

DilaAltnta

Sonunda geldi iki gözümün çiçeği yemin ederim:)

DilaAltnta

Muahh öptüm Kocaman Kocaman Kocaman
Reply

DilaAltnta

_Zeynep_duru :) muahh öpüyorum Kocaman Kocaman
Reply

_Zeynep_Duru

...yağmur sesi de beni rahatsız ederdi. Ortada bir sebep yokken beni huzursuzluğa iterdi hep. 
          
          Yine huzursuzdum. Ama bu sefer geriye dönüp baktığımda, o yağmurlu günde huzursuz hissetmek için bir sebebim vardı. 
          
          Çünkü o yağmurlu gün , onu gördüğüm ilk gündü. 
          
          ~Umut Çiçeği~ 

bir_metruk_07

@ _Zeynep_Duru  ovv yine dram döktürmüşsünüz
Reply

_Zeynep_Duru

Bir insanın kendine yabancı olması , aynada gördüğü yüzü ilk defa karşılaştığı bir insana bakarken takındığı ifadesiz ve meraklı bakışlarla izlemesi sonu belirsiz sancılı bir süreçti. Yüzünü , küçük mavi gözlerini , biçimli burnunu , dudaklarını , sakallarını kısacası yüzünü izlerken gözlerinde ve aklında kendi hakkında beliren tek bir duygu veya da anı yoktu. Özellikle gözlerine bakmaktan sakınıyordu ama dönüp dolaşıp parlaklığını yitirmiş mavi gözlerinde takılı kalıyordu. Ne vardı o gözlerde? Ne gibi acıları, mutlulukları görmüş, şahit olmuştu. Nasıl insanlar tanımıştı ve nasıl insanların gidişini izlemişti? Bu zamana kadar kaç insanın arkasında kalmış, kaç insanı gerisinde bırakmıştı? Kimler için gözyaşı dökmüştü? Hiç mutluluktan ağlamış mıydı? Ve... Ve onu gördüğü ilk an neler hissetmişti?
          
          
          
          Sessiz Çığlık❤️