𝐌𝐞𝐥𝐢𝐬𝐚 İ𝐥𝐛𝐮ğ𝐚

Yorgunum. Beynim uyuşmaya başladı artık..
          Uyursam geçer biliyorum ama uyuyamıyorum.

Yetişkinlerin boş lafları kafamın içinde tıpkı bir hız treninin hızı kadar dönüyor. Sizin devreniz kapandığı halde bizim zamandayken demeniz.. bizleri siz yetiştirdiniz şimdi ise şikayet edersiniz.
          

Eğer:imkanım olsaydı hiç doğmamayı dilerdim; eğer bir dilek hakkım olmasaydı ölmeyi dilerdim.

Bıktım cidden insanlardan, kendimden, toplum içinde kendimi ifade edememekten, insanların sürekli bana olmadığım biriymiş gibi göstermeleri den, olayla alakasız üçüncü kişilerin taraf tutup herşeye maydonoz olmalarından. Görünmez olsam dahi onlara yaranamamaktan.. sadece sessiz bir hayat yaşamak istiyorum içinde geri kafalı yetişkinler olmadan, her şeyin içine atlayan insanlar olmadan.. sessiz bir hayat.. söylesene bana bu mümkün mü ki?

Yetişkinlerin hiçbir yararları dokunmadan sırf yetişkin oldukları için saygı beklemesi den nefret ediyorum önce saygıya değer bir şey yapın..