Dünyadan göç edenlerin birçok gölgesi, ölüler nehrinin kabaran taşkınlığını yüzeyden yalamakla uğraşmaktan başka bir şey yapmıyor, çünkü o nehir bizden çıkmış bir şey, üstelik denizlerimizin tuzlu tadı var hâlâ onda. Sonra tiksintiyle şahlanan nehir tersten akmaya başlıyor ve ölüleri hayata geri sürüklüyor. Lakin onlar mutlu; şükran şarkıları söylüyor ve öfkeyle kabaranı okşuyorlar.