Hayatın acılarıyla uğraşıyorum hergun. Her sabah ,bugün de  atlatabilecek miyim düşüncesiyle kalkıyorum. Yorulduğumu ve bittiğimin hissettiğim,tökezleyip tam yere düşeceğimi farkettigim anlar da , gözlerimi kapatıp beni bir yabancı gibi ortada bırakışını getiriyor, yüreğimdeki sahipsiz sevginden ,inanmayacağın bir şekilde güç alıyorum. Benden ayrı olsan da hayla yaşadığını ve uzaklarda da olsa bir yerde nefes aldığı bilmek, küçük şeylerden mutlu olan Pollyanna misali ısıtıyor içimi . Yoklugunun da varlığın gibi hiçbir farkı yok Ben yokluğunu da varlığını sevdiğim gibi seviyorum. Çünkü ben sevgime kırgınlığımi bulaştırmadım, söylemedim sana beni ne kadar uzdugunu. Ve ben her gün 'geçecek' diyorum 🍁