"Εύα , σε παρακαλώ μη με φοβάσαι-" ειπε.
Πώς ήταν δυνατον να το κάνω αυτό; Ήξερα πολύ καλά που είχα μπλέξει. Είχα πείσει μέχρι και τον ιδιο μου τον εαυτό οτι ίσως όλο αύτο να δούλευε , αλλά κάτι τέτοιο συμβαίνει μόνο σε ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Κινδύνευα , έπρεπε να τρέξω μακριά, όσο κι αν αυτό πονούσε [...]
"Αντίο" είπα απλά και μαζεύοντας τα κομμάτια μου και όλη μου τη δύναμη , έφυγα. 'Ηταν ελευθερία ή φόβος αύτο που ένιωσα όταν απομακρύνθηκα από κοντά του; Δεν έχει σημασία όμως τώρα πια , είχα ήδη πάρει την αποφαση μου...
Ή μήπως είχε;
https://www.wattpad.com/myworks/152100180/write/590443963 δες το πρωτο κεφαλαιο εδω !! <3 :)