difenbahya

Boynumun büküklüğü demek değil ki yitirdim toprağımı. Keza saldığın kök koparıp atılmıyor bağrımdan. Bil ki döküyorsam yaprağımı, rüzgarın sert esiyor. Canımın toprağında sen varsan solmaya güç yetişmiyor.
          

Hüznünü canıma katar Dilruba. Canım olmuş

"Mahperi diyeceğim lakin, affına sığınarak, sen değin güzel değil ay."

Güz kırığı

Gerdanım altında bir ağıt, mabedimin dudaklarından akan şarabı ölümsüzlüğün. Topuklarında süregelen savaşın izleri, hüznünü canıma katar Dilruba. Dizleri titrek, elleri nasır, dilinde türküsü yalnızlığın ruhum; keder meyhanelerinde ayyaş. Ellerimde kaderim yine bir akşamüstü. Yine sana içerim. Sancırım derinden.

"Serçe."
          
          "Çölüne rüzgar olayım."
          
          "Esenliğin olayım."

Dilruba

Bu ben miyim?
          
          Bu kirli aynadan bana bakan. Kazayakları kırışmış, dudakları çatlak; otuzlarında. Elbette ki benim. Lakin aynı zamanda değilim. 
          
          Ben hiç bir vakit olamadım sensiz. Hayır bu çökmüş olan, bedenim değil keza ruhumdur. Rüzgarın üşüttüğü bu çıplak beden değil üşüyen. Sevgilim, ruhurevanım. Mahperi diyeceğim lakin, affına sığınarak; sen değin güzel değil ay. 
          
          Şu açık pencereden vuran soğukta ölecek olsam kalkıp kapatamayacak kadar yorgun bu içimdeki ben.
          

Git başımdan Aysel

"On sekizinci yılında ömrünün hangi yıllanmış şaraba karıştın?"
          
          Elleri usulca gözümün önünden çekti saçlarımı. Fikrimce mikail halt etmiş. Bu adamın şitaya temmuzu bulaştırması yanısıra azraile de atıfta bulunup ölümüm olayazıyor. 
          
          "Bir ara soframda yer edinirsen belki uçurursun kafamı."
          
          Fötr şapkası, kardelenlerimi kulağım ardına sıkıştırdıktan hemen sonra başımda yer edindi.
          
          "Lakin.."
          
          Çenemden destek çıkarak bir baktı. Şapkasında nasıl durduğuma. Bana karıştı, bize baktı o ara.
          
          "Şimdi biraz örtün güzelliğini. Yalnız benim dudaklarıma bulaşır tadın."