👩‍👦🩰🪞

Ben aslında anneci değildim sadece tek bir seçeneğim kalmıştı.

İnsan zamanla büyür ama çocukluğu bir ömür içinde çürür.  O çocuk bazen o kadar kırgın olur ki aynaya her baktığında o kırgınlığı görür. Ellerine bakar ama elleri boştur. Çünkü yaşadığı hiç bir ânın anlamı yoktur. 
          
          Aslında anne baba olmanın altın bir kitabı vardir ama bazıları kitabın yüzüne bile bakmaz, bazılarıda sadece özetini okuyup anladım sanar, bazıları da sadece değer biçer.
          Sonra bir bakmışlar ellerinde kalan tek şey boş bir oda.
          
          
          "Çocuk 5 yaşında da çocuktur 95 yaşında da."
          

https://www.wattpad.com/story/364496795?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=BeyzaAHN0
          
          
          Merhaba bu kitaba bir şans verebilir misiniz?
          Lütfen vote verip geçmeyin bir şans verip okuyun.

Selam 

Gt?

GT

İnsan bazen güceniyor,  darılıyor. Neden banada aynı değiller diyor. Bende mi bir sorun var diyor. Karakterini sorguluyor , kilosunu , yüzünü , davranışlarını. Ben ergen gibi mi davranıyorum , şükürsüzüm insanlar neler yaşıyor diyor. Daha kötüsü olabilirdi ,hayırsızım diyor. Düşünüyor düşünüyor sonra susuyor. Olsun diyor ben kendi kendime üzüleyim diyor kimseye üzüldüğümü söyleyemem diyor ,utanıyor. Sonra o kırgınlık büyüyor. Sende büyüyorsun oda büyüyor...

Kimin kimi kaybettiğini yalnızca zaman gösterir.

You didn't go throught all that for nothing.

" en iyi halinizden bile yanlış kişi için yeterince doğru olmayacaksınız , ama en kötü halinizde bile doğru kişi için yeterince iyi olacaksınız"