Az önce Müslüm Gürses’in Affet şarkısını dinlerken “ama bir gün beni ararsan, bak ruhuna” diye bir cümle duydum. Çok güzeldi. Aslına bakarsanız, birinin ruhunda yer edinemediğinizde yaşadığınız şeyin adı yalnızca bir hiç oluyor. Buna sevgi, aşk demek çok zor. Bir insanın ruhuna sarılabiliyorsanız, kendisine sarılmasanız da oluyor. Ama ikisini de beceremiyorsanız, zaten sevmekle pek bir alakanız yok. Bırakın bu işleri. Başka şeyler bulun kendinize. Sevmekle ilgilenmeyin. Aşkla ilgilenmeyin. Hayatı yalnız yaşayın. Çünkü ruhuna dokunamadığınız, ruhunda yer edinemediğiniz insanları sevemezsiniz. Onları sevemediğiniz için güzel sevmeyi de beceremezsiniz ve bu yüzden üzersiniz. Birini kırmadan, üzmeden sevemiyorsanız, zaten asıl o zaman içinizde herhangi bir güzellik barındırmıyorsunuz demektir. Bir gün birini aradığınızda ruhunuzda bulmanız dileğiyle. Çünkü o gün çok sevmişsiniz demektir. Kalpten sevmişsiniz demektir. Gerisini bana anlatmayın, çünkü benim için fasarya. Ben yalnızca buna inanıyorum. Hepsi bu.
