Ben en çok kendimden nefret ettim şu dünyada
Bir türlü yıldızïm barışmadı kendimle
Ruhum bölünmůş ikiye
Bir tarafım zır deli
Bir tarafïm haddinden fazla akıllï
Çocuk tarafımı ezen bir olgunluk var
İğreti duran bir mutluluk elbisesi giydirilmiş sanki
Kahkaha bir yana tebessüm bile yakışmıyor bu adama...
Harabe bir kalp benimki
Bitmiş aşkların kırıntıları
Tükenen umutların can kırıkları
Hala içinde
Girmeye kalkma güzel kız
Ayağına batar
Acırsın,
düşersen yüreğimin en karanlık odasına
Çıkaran olmaz.
sende boğulursun benim karanlığımda.
Yazık etme kendine güzel kız
Gün geli bir katre sevgi beklersin
Hüzünden öte duygu bulunmaz...
Yine karanlık bir sağanak bastırdı içimi
Akıtamadıģım yaşlar içime yaģıyor
Her bir damla bir hüznü sırtlanmış
Usulca yüreğime konuyor...
Sen mi? Sende yağmur ertesi içime doğan siyah gökkuşağısın...
Cinsiyetsiz bir aşka ev sahipliği yapıyor yüreğim.
Ben ne kızlara
Ne kadınlara aşığïm..
Bunca yitirilmiş insanlık arasında
İnsan kalmayı başarana,
Denizlere,
Göklere,
Yïldızlara aşığım...
Ignore User
Both you and this user will be prevented from:
Messaging each other
Commenting on each other's stories
Dedicating stories to each other
Following and tagging each other
Note: You will still be able to view each other's stories.