Bu kaçıncı söyleşim bilmiyorum ama çok özledim bazen delirecek gibi oluyorum ya diyorumki acaba öyle biri hiç olmadı da benmi uydurdum,diyorum ya kafam yerinde değil buraya yazmamın sebebi bidaha senin buraya girmeyecek ve bu mesajları görmeyecek olman, görsen zaten özledim dediğim için beni döverdin biliyorum,artık kimseye bişey anlatasımda yok yoruldum aslında vazgeçtimmi onu bende bilmiyorum. Fark ettim ki ben bu hayatta hep yanlızdım ve bu devam edicek sana analattığım şeyi hatırlıyormusun babamdan kaynaklı birsey anlatmistim iste gercektende öyle, mutlu göründügüme bakma bi tarafım hep yarım benim onsuz ben bilemezdim bana bu kadar büyük etkiler yaratacağını arkamdaki dağ dediklerim toz bulutlarıymış benim bana bi kez daha birine güvenmemem gerektiğini öğretti ama ne kalbim ondan vazgeçiyor nede içimdeki ona karşı olan sevgi azalıyor tek bildiğim artık ne o geri gelecek nede beni hatırlayacak benim için hersey hâlâ aynı olsada onun için çoğu şey bitmiştir çoktan bana demiştiki sevdiklerimi bırakmam ama bak beni bıraktı. Hayat kısa,yol uzun,derdim çok. Anlatmak isteyipte dilimin varamadığı bi o kadar çok şey varki görmek istemeyeceğim ama bunları istemeye istemeye gördüğüm bi o kadar çok şey varki hayat zorken herşey dahada zorlaştı.
