Hayattı beni yoran
Dostların hamleleriydi beni yıkan
Ben dim yok olan, onlardi var olan
Yaşanmıştı ,gitmişti herşey
Inanmadi gökyüzü ,gülmedi hayat bana .
Gülmüştü yanimda dost lakabıyla duranlar ,
Incinmişti gözlerimiz ,kelimeler çıkmıyordu dilden...
Sesizlikti hayattaki payımız, gormedik ,geçiştirdik .
Unutulmuştu yarınlar ,kararmıştı hayatlar
Kimse bir elveda demeden gitmişti sol yanımızdan
Güvendi bizi bağlayan ,gerek yoktu ağlamaya
Anılardı daha cok kanatan yarayı ,uyutulmakti bizi yakan ,gözü kapali guvenmekti belki hatamız...
Gitmişti , herşey bitti
dost,
Aşk
Yaşam...
Boyle gelen böyle gidicekti bundan sonra ,gökyüzü bile bıraka biliyorsa seni ,insan oğlu adını bile hatırlamaz, hatırlatmaz...
Zehra Çınar