Zühre

Mideme uçurtmalar gönderdin ve kelebeklerim onlara asıldı
          Saçlarım ellerinde birer bıçaktı 
          Sırtıma uzanıp yaralarımı akıttı 
          
          Ben toprağa bulanmamış, denizlere dalga olmamış kimseyi sevemiyorum 
          Fakat siyah ellerin ve acı gözlerini bunlara dahil edemiyorum 
          Seni seçmek bir karar konusu degil zorunluluk sevgili
          Portakal agaçlarına yansıyan adını yıldızlara çizdim 
          Seni Güneş'e davet ettim ve ateşlerin üzerinde kendi eksenini çizdirdim 
          
          Geçmis zamanın kelimelerini ellerimden atamıyorum 
          Gözlerindeki yorgunla benzeyen, ellerime yapismis birer lekeler
          Onlara çok fazla pişmanlık yüklüyorum 
          Hepsini mabetlere kazıyorum 
          
          Gökyüzüne olan hayranlığımın üstünü kapatamıyorum 
          Seni de onun getirdiğini biliyorum 
          Zihnimdeki bütün uyduların senin etrafında döndüğünü hissediyorum 
          Yavaşlatmaya çalıştığımda ise onlar tarafından yutuluyorum

Kendimden özür diliyorum

Beni ne zaman eskisi gibi seveceksin

Güzel ruhunu artık başkaları için yorma yavrum.

Ben Tanrı'yı mumlarla erittim, ruhlarla gömdüm

Saçlarına ağıtlar yaktım

Güneş yüreğinin ortasında doğuyor ve ben seni alevlerin üzerinde buz gibi tenime buyur edip dansa kaldırıyorum

Saçlarına küller dağıttım, sen uçurtmalara iplikler bağladın, 
          Köklerini okyanusa batırdın ve bir ağacın yaprağına asıldın.
          Bu yüzden yaktım Tanrı'yı mumlarla,
          Erittim, damarlarımdan kazıdım.

Seni hiç tanımadım, ya da hissetmedim. 
          Lakin verdiğin bu hislerin öylesine olmadığına yemin edebilirim.
          
           Gözlerinin parladığını ve de fazlasıyla güzel gülümsediğin bu günleri daha fazla görmeyi diliyorum yalnızca. Bana bakmasan dahi parlayan gözlerini görmek oldukça şanslı hissettiriyor. 
          Tenin ise fazlasıyla dinlendirici gözüküyor. 
          Bunlarla yetinmeye çalışmak yorucu fakat yanından geçmek bile sakinleşmemi sağlarken daha fazla konuşmama lüzum olduğunu zannetmiyorum.

Aşk anlamsızlaşıyor, dünya değerini kaybediyor gözümde. Uğruna yaşamaya değecek insanlar bulmak zorlaşıyor zaman geçtikçe. Sanırım nefeslerim azalıyor.