мανι'

Çok şey diyecektim sana, fakat bir anlamı kalmadığını anladığım için fark edip sustum. Koşmak istedim, beklemediğini hatırlayınca geri gittim. Kimse ne gördü ne de anladı.

ℓιмαηıη gємιℓєяι ∂ємιя αℓ∂ı gι∂є¢єк

Açmaya hasret bir gonca gibiyim,
          Söyle nerededir baharın?
          Zor acılar gördüm yokluğunda,
          Bakmanın tam zamanındadır gözlerin...
          Menfur gecelerde vuruldu hayaller,
          Söyle nerededir idamın?
          Çehreni sararken bu aşkın öyküsü,
          Kendi sonunu belirler destansı kelâmın...

Sevmek öyle cümlelerde filmlerde gördüğünüz gibi bir şey değil. Yani öyle bir kaç sevgi mesajı,bir kaç gece,bir kaç sahiplik fotoğrafları falan öyle değil,daha farklı. Mesela onu görünce hızlanan kalbiniz değil,her adımda ona yaklaşma ,onu görme istediğidir sevgi. O adımları onun için atmaktır. Bir sokak arasında elini tutmak,elini tutmak değildir sadece. benimsin diyebilmenin dışavurulmuş halidir sevmek. Sevmek üstünden günler,  aylar , yıllar geçmesine karşın, nefretle değil,herşeye rağmen ilk gün ki gibi bakabilmektir. Kokusunu kilometrelerce uzaktan alabilmektir.

Beni al kucağına elini belime sar
          

Belki bir gün özlersin. Bir fotoğraf çıkar karşına ya da bir anı gelir aklına. Aslında özlemek için bir bahanesi olur insanın,bir bahanen olmadan düşünürsün beni. Belki bir gün özlersin. Eğer olurda bir gün özlersen beni,bunu kendinden bile sakla. Beni kimseye anlatma. Ve asla hayatına giren biriyle kıyaslama. Çünkü benim gibi kimse sarılamaz sana,kimse incitmekten korkmaz öpemez kipriklerini,koklamaz saçlarını. Bu yüzden asla beni biriyle karşılaştırma. Kimse sevemez benim gibi kalbini,bu incitir seni. Belki bir gün özlersin, hissetmiyormuş gibi yap bu duyguyu, kendini kandır. Bunun bir işe yaramayacağını kendimden biliyorum ama az da olsa rahatlatır. Aslında bir gün mutlaka özle beni. Her şey daha berbat bir duruma girmişken özle. Bir çıkış yolu olmadığında,benim için artık bir önemi kalmadığında özle beni. Sevgimi, şefkatimi sana kıyamadığımı hayırla ve öyle özle. Berbat bir hayat yaşa demiyorum ama bana yaşattığın her şey için pişman ol istiyorum.

Ama bir gün fanus içinde beni bilmediğim bir okyanusa bırakacağını bilseydim,sevmeyi senden öğrenmek istemezdim. Tecrübesizdim,istersen cahil de sen buna. İster çocukluğuma  ver,istersen aptallığıma... Sen beni keşfetmeye çalıştıkça kendimi değerli hissettim. Ama öyle değilmiş. Aslında bakarsan sana gösterdiğim ve beni her defasında ordan acıttığın zayıf yanların için pişman değilim. Yine de bazen diyorum ki,iyi ki daha fazlasını anlatmamışım sana,iyi ki daha fazla açmamışım içimi. Yoksa sende bu acımasızlık,bende bu duygusallık varken birdaha toparlayamazdım ben. Bunada şükür. Hâlâ nefes alıcak sebeplerim var. Üstelik sana rağmen...

Tek sevdiğim şey,

Hâlâ aklımdasın bir yıldız kadar imkânsız olsan da.

Sen de bu dünyanın  bi'müptelası,müptelası, müptelası.