Seni gördüğüm ilk günden beri düşlerimde sen vardın.Belki de seni görmenin tek yolu olduğu için gözlerimi kapar,hayal ederdim. Bir insanın hiç kokusu hayal edilir mi ? Sanırım ben imkansızı hayal ettim. Bu kadar zor muydu bana gelişin? Veya imkansız? Bilmiyorum. Sana sarılmak, kokunu içime çekmek,gözlerimi gözlerine hiç kaçırmadan kenetlemek nasıl bir duygu bilmiyorum. Hislerimin adını da koyamıyorum ki kendimi doğru ifade edebileyim. Duygularımı sana söyleyememek, buraya yazmak biraz aciz hissettiriyor. Aklım söyle gitsin ne kaybedersin ki diyor fakat kalbim yapma kaybedersin diyor. Bende olmayan bir şeyi nasıl kaybedebilirim ki? Belki de bütünüyle kaybetmişimdir. Yolumu,aklımı,benliğimi,kendime olan gururumu? Kaybetmediğim tek bir şey var. Sana olan hislerim.Fakat bazen diyorum ki keşke kaybetsem. Sanki kazanırsam daha ağır bir yenilgi için kazanacağım. Canım acıyor fakat senin umurunda olmamak zaman geçtikçe acıyı katlıyor sanki.Ya da acımı katlayan hala umudumun olması mı? Bilmiyorum.
