Γεια σας!! Γνωρίζω ότι εξαφανίστηκα και κατά μια έννοια δεν το έκανα από επιλογή, γενικότερα μου έρχονταν κατά καιρούς διάφορες ιδέες για βιβλία αλλά μετά δεν είχα το πάθος για να συνεχίσω. Οι ιστορίες που ανέβαιναν με ελάχιστα κεφάλαια ήταν αυτές που παθιαζομουν πιο πολύ. Οταν ακόμη έβρισκα την όρεξη να συνεχίσω… έβλεπα ότι δεν έχετε εσείς, οπότε απλά τα παράταγα. Γενικά είναι ένα πολύ άσχημο συναίσθημα να θες να εκφραστείς με τον οποιονδήποτε τρόπο και να μην μπορείς. Εγώ παλιά το έκανα γράφοντας, πλέον το έχω χάσει. Εχω χάσει την μπάλα. Δεν ξέρω καν αν εκφράζομαι με κάποιον τρόπο.
Πολλές φορές οι άνθρωποι χρειάζονται ένα μπουστ ή ακόμη και ένα χαστούκι για να ξυπνήσουν και να δουν την πραγματικότητα, που στέκεται ολοφάνερα μπροστά τους. Αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε, είμαστε τυφλοί, όλοι μας. Και αυτό το κάνουμε από επιλογή για να προστατεύσουμε τους εαυτούς μας από το άγνωστο.
Οπότε ζητάω και εγώ ένα ‘χτύπημα’ μέσω της αντίδρασης σας για το αν θα θέλετε να συνεχίσω κάποια από τις ήδη υπάρχουσες ιστορίες που έχω ανεβασμένες( αν ναι ποια) ή αν θα θέλατε κάτι εντελώς καινούριο που έχω στο μυαλό…. ❤️