@_vasilikos
ποια ιστορια σου μου προτείνεις να διαβάσω ; ❤️
@pyroxanthi Νομίζω η πιο σχετικά ώριμη ιστορία μου είναι το A Song With No Name τουλάχιστον συγγραφικά και αυτή θα πρότεινα γενικά σε όποιον με ρωτούσε. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου. ♡
Μην ντρέπεστε. Γράψτε μου τραγούδια που σας κάνουν να νιώθετε (δεν έχει σημασία τι) και θα σας προτείνω και εγώ μερικά. ᯓ ❥
(το είχα κάνει και παλιότερα αυτό και μου έλειψε ρε-)
๋࣭ ⭑
@_vasilikos τα ειχα ακουσει στα τελη της εφηβείας μου, για τα δεδομενα μου ηταν σαν να ειμαι ενηλικη
@rettidreli Για εμένα νομίζω το Mad about you από Hooverphonic και το Castle in the snow από Kadebostany είχαν αυτό το effect όταν τα είχα ακούσει πιο μικρή πριν αρκετά χρόνια!
Το νέο εξώφυλλο στο A song with no Name είναι τόσο τέλειο ΜΗΝ ΤΟ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΠΟΤΕ ♡︎
@ Clarion_2 ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΔΕΥΤΕΡΟ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ, ΤΟ ΝΙΩΘΩ ΚΟΣΜΕ! Θα βάλω τα κλάματα, stop it! Είμαι τόσο ευγνώμων! ♡♡♡
@ Clarion_2 ΑΑΑΑΑΑ! ΤΖΙΡΙΖΩ! ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ, ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ! Ευχαριστώ πάρα πολύ. Είναι πραγματικά πανέμορφο (κοίτα να δεις τι χάνω με το να μην έχω tiktok τελικά). ♡
Ρε παίδες, με θυμάστε; Πώς πάει η ζωή;
Είπα να κάνω μια ολική ανακαίνιση στο προφίλ μου, γιατί θέλω να αποφύγω τις πιο σημαντικές υποχρεώσεις μου αυτή την στιγμή. Βέβαια νιώθω πως τα εξώφυλλα μοιάζουν με κιτς lockscreens που μεσουρανούσαν στο Tumblr του 2018. Δεν θα βάλω τα κλάματα, γιατί σπατάλησα άπειρο ανεξήγητο χρόνο για αυτά τα έργα τέχνης και θέλω λίγο περισσότερο positivity στην ζωή. I hope you are well, tho!
♡
@ _vasilikos ΓΕΙΑΑ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕΣΣ!! Είναι πάρα πολύ περίεργο με τα καινούργια εξώφυλλα,ουαου. Είναι πολύ ωραία
@ _universum Αρχικά, ΠΕΣ ΜΟΥ ΠΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΑΚΟΜΑ (had to finish the lyrics). Ύστερα, ΕΣΥ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕΣ ΑΚΡΙΒΩΣ;;;;
Η Marina κάποτε είχε πει:
"I know I've got a big ego
I really don't know why it's such a big deal, though."
Και από τότε η εγωπάθειά μου έχει γιγαντωθεί επικίνδυνα.
♡♡♡
Αγαπητά αδέρφια μου, αλήτες, πουλιά.
Ήξερα εδώ και καιρό πως κάποτε θα ερχόταν αυτή η ώρα. Και όμως κάθομαι εδώ στάσιμη, πάνω από το πληκτρολόγιο, μην γνωρίζοντας πως ακριβώς να εκφράσω όλα όσα έχω μέσα στο κεφάλι μου, για άλλη μία φορά. Γιατί και εγώ, σαν τον Winston και την Irene, δεν μπορώ να πω αυτό το αντίο. Αλλά νομίζω πως ήρθε πλέον η κατάλληλη στιγμή.
Το "A Song With No Name" αποτελεί το τελευταίο μου έργο στην εφαρμογή. Αφήνω πίσω τον συγγραφικό μου ρόλο σε αυτή την κοινότητα. Δεν εγκαταλείπω ωστόσο τον ρόλο του αναγνώστη (προς το παρόν).
Θα ήθελα με πολλή αγάπη να σας προτρέψω να διαβάσετε το τελευταίο επίσημο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο: the last goodbye, όπου έχω εκφράσει τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για το wattpad, την κοινότητα και το ταξίδι μου σε αυτά τα 5 σχεδόν χρόνια που είμαι ενεργή εδώ.
Όπως και ο Winston, έτσι και εγώ σας αφήνω αυτό το γράμμα για να καταλάβετε τον ειρμό των σκέψεών μου και ελπίζω ειλικρινά να συνεχίσετε να ομορφαίνετε τον κόσμο γύρω σας με όσα γράφετε.
Με αγάπη,
Βασιλικός.
♡
https://www.wattpad.com/story/337126850
Marina ♡︎♡︎♡︎♡︎♡︎
Γράψτε μου ταινίες που σας έκαναν να νιώσετε (δεν έχει σημασία τι) και θα σας προτείνω και εγώ μερικές.
⊱ ────── {.⋅ ✯ ⋅.} ────── ⊰
@ _vasilikos ευχαριστώ για τις προτάσεις! Τη πρώτη την λάτρεψα και την αγάπησα. Τη θεωρώ απ τις κορυφαίες νοσταλγικές ταινίες.
@ --yoonlight Old time classic!
The Intouchables (2011) και The Secret Life of Walter Mitty (2013). Και οι δυο αρκετά inspirational ταινίες.
