Bana en uygun takma isim sanırım Rezillikler Kraliçesi.

Rezillikler adlı hikaye mi demeliyim bilmiyorum ama yazdığım şeyde takma adım Mavi. Fakat Mavi benim için fazla masum kalıyor. Her ne kadar yüzüm masum gibi gözükse de yaşadıklarım ve yaptıklarım kesinlikle masum şeyler değildi.

Aslında her zaman bu kadar cüretkar, kafasına estiğini yapan biri değildim. Sadece...

Sadece hayatın kısa olduğunu anladığım için ve ileride "iyi ki bunu yapmışım," demek istediğim için rezil olmayı, gülmeyi seviyorum.

Ve burada tecrübelerimi, yaşadığım komik anıları ve rezillikleri yayımlayarak ders çıkarılmasını ve güldürmeyi istiyorum. Ne kadar başarılıyım bilemem.

Fazla espiri yapabilen bir insan değildim fakat yıllar geçtikçe ve kitap okudukça bu özelliğim kendini ben buradayım dercesine belli etmeye başladı.

Bazen aşırı derecede terbiyesiz olabiliyorum, bazense dudağınızı uçuklatacak kadar kibar.

Bazen mutluyken, bazen dokunsan ağlayacak kadar hassas.

Bazen tam bir gevezeyken, bazen suskun.

Bazen dinleyiciyken, bazen anlatıcı.

Bazen olgunken, bazen derdinin kuyusunda kaybolmuş, yolunu bulamayan ve yardıma ihtiyacı olan küçücük bir kız çocuğu.

Ben aslında her şeyim. Her şeyin içinde ben varım, benim içimde de her şey. Bu aynı ying ve yang gibi. Her kötülüğün içinde bir iyilik; her iyiliğin için de bir kötülüğün olduğu gibi.