Esra Akdoğan 👑

Kesit
          	
          	"Uykum geliyor..."diye fısıldamıştım.
          	
          	"Dayan güzelim, hastaneye kadar dayan" yanağımdan öptü.
          	
          	"Barlas...". Seslendim. Yeşil gözleri gözlerimi bulduğunda tebessüm ettim. Konuşmak için işaret bekliyor gibiydim. Daha doğrusu tepkisini kontrol etmeyi seviyordum. "Bana güzelim diyorsun ya içimde bir şeyler çığlık çığlığa bağırıyor. Hep sana güzel olmak istiyorum"
          	
          	Yeşil gözleri kısa bir an donuklaştı. Gözlerinin içerisinde garip bir ifade geziniyordu. Korku muydu yoksa tereddüt mü ettiğinden emin olamadım. Omzumda ki acı yavaşça kendini belli ederken iç çektim. Eli sağ yanağıma dokundu. Hafifçe okşadı.
          	
          	"Sen bana hep güzelsin..."
          	
          	Gülümsedim.
          	
          	"Sahiden güzel miyim?"
          	
          	"Güzelsin..." diye mırıldandı. "Bana güzelsin..." diye sağ şakağımın üzerine küçük bir buse kondurdu, gülümsedim. "Yaralıyım diye mi bu ilgi alaka..."
          	
          	"Biz hep yaralı değil miydik..."
          	
          	Sustum. Haklıydı. Biz hep yaralıydık. Yaraları saranda yine bizdik.