aanemervelerdeyim

ailemden ve çevremden gördüğüm davranışların travma yaratması ve bunu istemsiz bir şekilde sevdiğim kişiye yansıtmam 

aanemervelerdeyim

Ailemle aram düzeldi eskisi gibi kavga etmiyoruz ama kendimi sona gelmiş gibi hissediyorum kafamın için de bir sürü ses susmuyorlar türlü türlü düşünceler durduramıyorum mutlu olamıyorum en ufak şeyde ağlayasım geliyor mutluluğumun içinde bile üzgünlük var dalıp gitmekten mutluyken bir anda mutsuzluklaşmaktan cidden bunaldım sonda gibiyim dersler okul aile o çok bunalttılar herkesin benden beklentisi var en iyi öğrenci olmam en iyi geleceğe mesleğe sahip olmam gibi benim kendimden beklentim iyi olmam öğrencilik meslek umrumda bile değil 

aanemervelerdeyim

Bir kişiyi çok sevdim ama pek tekin bir tip değildi kavgalardan çıkmaz başından bela eksik olmazdı sevgili olduk çok güzeldi her şey bir anda ayrılmak istedi bir şey diyemedim ayrıldık sonra tekrar konuşmaya başladık ağzının içine bakıyorum benğm için ağzından güzel laf çıksın diye ama yok yanımda belki o yaralanır bir yerine bir şey olur diye sargı bezleri taşıyordum o da hemen istiyordu zaten ama bugün seni istemiyorum dedi benim in bitmedi bitiremedim hemen keşke bitirebilsem, ondan nefret bile etmiyorum sonuçta aşkımı haketmeyen birine nefretimi harcamam saçma olur ikisi de kuvvetli duygular sonuçta ama umarım onu içimde bitirebilirim bunu da öylesine yazasım geldi