Wiecie co jest najpiękniejsze w życiu?
To że nikt z nas nie jest i nie będzie do końca wystarczający. Nigdy nie będzie perfekcyjny, nigdy nie będzie umiał zrobić wszystkiego dobrze. To że popełniamy błędy niechcący i ranimy niechcący, nieświadomi zła jakie wyrządziliśmy. I to jest piękne, te nasze braki są cudowne, a są po to, aby poznać ludzi którzy je wypełnią oraz nauczą nas rozpoznawania wielu rzeczy. Mogą to być przyjaciele, dziewczyna, chłopak, ktokolwiek. I wiem, nie każdy już ma zapełnioną tą pustkę może się czuć beznadziejny, nie wartościowy, ale opłaca się czekać. Oni kiedyś do nas przyjdą, kiedyś ich poznamy, ponieważ to części naszej duszy porozrzucane po świecie. Dlatego proszę, kochajcie siebie i nie pozwólcie nikomu, ale to nikomu wmówić wam, że jesteście okropni, dziwni, niepotrzebni. Jesteście potrzebni, bo ci ludzie, gdzieś na świecie na was czekają, obiecuję.