Yaşamaktan sıkıldığınız zamanlarda sevdiklerinizi düşünün. Onlardan ayrılma korkusunu, yani ölümü... Eğer bunları düşündüğünüzde sevdikleriniz yanınızdaysa onlara kocaman, sımsıkı sarılın. İşte o zaman yeniden onlar için yaşamak istiyceksinizdir.
Yanınızsa yok iseler de yanlarına gidip onlara kavuşmak için yaşamak istiyceksinizdir. Onlara kavuşup sımsıkı sarılmak, hıçkıra hıçkıra ağlamak için yaşamanız ve hazır olmanız gerek. Bunları düşünün.
Yani en azından ben hep bir kavuşma ümidiyle yaşıyor ve o kavuşma anı için şimdiden kılıçlarımı kuşanıyorum. Eğer kavuşamıycağımı bilsem veya öyle bir ihtimal olduğuna bir an için kendimi inandırsam ben zaten yaşayamam ki...
Siz de öyle yapın ;)