acar_esra

Şayet bir gün çaresiz kalırsanız bir kurtarıcı beklemeyin kurtarıcı kendiniz olun 
            ~MUSTAFA KEMEAL ATATÜRK~

Yarın ... Yine Yarın ... Yine Yarın 
          Sürekli gidiyor böyle bu boş yaşam 
            ~ Shakespeare 

Ve bizler nereden geleceğini bilmediğimiz bir umudun peşinde koşuyoruz çare olup olmayacağından emin olmadığımız küçük bir umut kırıntısı peşinde dizlerimiz bağı kopana kadar koşuyoruz . Geceleri tavana boş boş bakıp zamanı kendi ellerimizle öldürüyoruz  ne ara bu kadar çaresiz insanlar olduk  efendim ne ara bu kadar umutsuz olduk . 
          Bak şimdi hafif rüzgar saçlarımı dağıtıyor ellerim cebimde yürüyorum nereye gittiğimin bir ehemmiyeti yok çünkü hiçbir yol umuda çıkmıyor... 
               ~Esra Koç Acar 

Giden gelir mi ?
          Giden beklenir mi?
          Beklenen gelir mi ? 
                Esra  Koç  Acar

İçimde yarım kalmış bir aşkın hüznü var 
          Gözlerimde  bir adamın hatırası
          Dudaklarımda ve en çok yüreğimde bir adamın hatırası var  şimdi bulutlar derdime ortak benimle ağlıyor ve benimle haykırıyor.
            Yalnızlığımın derin sularındayım kıyıda değil tam ortasında dalgalar diyorum kıyıya vurmaktan nasıl başka çaresi yoksa benimde senden başka çarem yok ...
                Özleminin elleri boğazımda hissetsene şimdi yalın ayak sana koşasım var göğüsünde dinlenmek , gözlerinde serinlemek bayım gidecek hiç bir yerim yok benim vatanım da , evimde sensin insan ne vatanını terk edebilir ne evini sana gelsem şimdi  bütün öfkemi kırgınlığımı çöpe atıp  demli bir çay içermeyiz?  
                                     ~ Esra Koç Acar ~
              
          

Sahi nerede mutluluk 
          Hangi şehrin hangi semtinde
          Hangi kitabın hangi satır arasında
          Hangi evin hangi tozlu sandığında
          Mutluluk bir annenin çocuğunun doğumasını beklemekte mi saklı  yahut bir çocuğun elindeki mavi balonda mı  ey mutluluk neredesin uğramaz oldun semtimin kıyılarından geçmez oldun kapımın önünden  
                Bekleye bekleye beklemeye sevdalanıyoruz artık içimin kalabalık mahşerinden sıyrılıp yüzüme bayram sabahını bekleyen çocuk heyecanından ve Sevinç’inden katıyorum dilimde iyiyim yalanları kalbimde acızız yatan bir bıcak özlemin deşip duruyor dudaklarım  susuyor susmasına da  içimde kuduran bir nehir var o yüzden dudaklarıma değil gözlerime bak bakmakla kalmayıp bir de gör çünkü bakmak yetmiyor görmeyince 
                Sahi mutluk nerdesin ...

Kırıldım demem yeterince kırıktım zaten 
          Sen benim kırıklarımın üstünden geçtin ve biraz daha derine  batı o kadar . 

Ölünce sevemezsem seniiii ...

İnsanın içi nasıl yorulur ki.. İçimde öyle bir yorgunluk var ki senelerce yatsam geçmeyecek gibi satırlara bile dökemiyorum çünkü kelime haznem o kadar geniş değil dudaklarımdan dökülmüyor yorgunluğum ve kadere olan kırgınlığım çünkü kimse anlamayacak biliyorum anlamayanlar anlamış gibi yapacak anlayanların elinden birşey gelmeyecek  yazsam kim uğraşır bunu okumakla diye söylenecekler...
          Artık saatlerce oturup tavana bakabiliyorum boşboş 
          Kuracak bir hayalim yok 
          Gelecek kaygım yok 
          Sen yoksun ve ben yokum  baksana bayım bende yok yok ... 
          E~K~A
          

Keşke döktüğüm göz yaşları  kavanozlarda  saklasaydım  şimdi  onlarla çiçekleri sulardım ... 
          E~K~A