acranoctis_

Kirli eller ruhuma dokunmasın diye, dikenli tellerle çevirdim yüreğimi.

Seni kırk kez sordular
          bilmiyorum dedim
          biliyordum

Birisinin hüngür hüngür ağlayarak kurduğu bir cümlenin, hiç kimsenin gönlüne değmemesi kadar canım yandı o gece. Sonra, gırtlağımda yüklemi olmayan bir cümle ile eve döndüm. İnsan aptal olduğunu öğrenince eve döner hep.

Bir bana mıydı yollarının dikeni?

İki yabancı?

Oysa sen içimdeki çocuğun en sevdiği parktın.

Saçları hiç okşanmamış o çocuğun ruhundaki yaralar hiç iyileşmedi.

İnsanın altında kaldığı en büyük enkaz hayal kırıklıklarıdır.

Ben senin yaralarına bakıp nasıl acıdığını anlarım, sense benim neye kırıldığımı bile anlamazsın.

Kovulduğum kapıyı yumrukluyorum, ellerim acıyor.