Supernatural delisiyim.
Kitap karakterleriyle aşk yaşayıp, kitap bitince depresyona giren bir kişiliğim var.
Sevgililerden nefret ederim. Hele vıcık vıcık konuşanlar, kesinlikle ölmeliler.
Tek sevgilim kitaplarım.
Biriyle çıkmayı saçma buluyorum.
Çoğu kişi tarafından aşık olamadığım için duygusuz olarak adlandırıyorum. Galiba babam'ı kaybettiğimden bilmiyorum. Hani derler ya 'insan aşık olduğu adam öldüğünde başkasına aşık olamazmış.' İşte ondan.
Kendimi kitaplarıma adadım. 
Aynı zamanda bir şeyler karalıyorum.
Annesi için yaşayanlardanım. Eğer annem olmasaydı, şu an büyük ihtimalle ölmüş olurdum. 
Mazoşist kesinlikle değilim. Ama ara sıra kendime zarar verdiğim doğrudur.
Ama bu kesinlikle mazoşistlik değil. Ben sadece gözlerimden akamayan yaşların, damarlarımdan kan olarak akmasına izin veriyorum. O kadar.