Bazen oturup düşünüyorum şu an bu yatakta otururken bambaşka bir hayatın içinde oldugumu... bazı günler gerçek hayatımdan çok daha akıcı, bazen çok daha farklı. Bir aksiyon filmine koyuyorum kendimi. Sonra da bir romantik komediye. Hıç olmadık anlarda bir dramın içinde buluyorum ya da. Hani nasıl diyeyim. Ben ben olmaktan çıkıyorum o anlarda. Artık ben ...... degilim. Belki Ayşe, belki Anastasya, belki Sofya.. Bambaşka hissediyorum bambaşka düşünüyorum. Anlıyorum onları anlamakta ne aslında ben yaşıyorum onları. Kısa bir süre de olsa onlar oluyorum. Ve oradan sesleniyor biri bana sen diyor aslında biz olabilirdin, sadece olmadın işte. Olmaman için hiç bir sebep yoktu oysaki. Hani bazen eleştiriyorsunya beni, ne kadar saçma bir düşünce diyorsunya merak ediyorum benim dogdugum hayat aslında senin olsaydı. Benden ne farkın olacaktı? Birde acaba bu sefer kimleri eleştirecektin? Eleştireceksin biliyorum. Sen kim olursan ol nasıl bir hayat yaşarsan yaşa başka hayatları hep eleştireceksin. Niye biliyor musun çünkü bu dünyada belki de bu evrende tek dogru düşünce senin senden başkası ne düşünmeye biliyor ne de yaşamayı...
Ve sen böyle oldugun sürece kimse seni anlamayacak bilesin. Sen onları anlamayı denemezken anlanmayı bekleme bile hiç.
