@adyaliisenmurw
Ateş
Su
Hava
Toprak
Bütün elementler içimde birbiriyle karışmış halde
Her şey darmadağın
Toplayacağımı bilsem de
Nasıl ve ne kadar sürede olacağını bilmemek...
Her şeye rağmen
Başarıcam
Korkmak kaybetmek değil
Kaybetmemek için bir neden, güç olabilir
Bunu yapabilirim
Yapıyorum.
Gözlerime baktıklarında artık karanlığı sezemiyorlardı
Deprem olan yerdeki binaları önemseyip
Canlıların zaten ölümlü olduğunu iddia ediyorlardı
Onların içlerindeki girdap çoktan bir şey bırakmamıştı geriye
Ve artık
Benimde içimdeki girdap harekete geçmişti
Hissediyordum
Ne kadar bir büyüklüğe sahip olduğunu
Benden neler alabileceğini bilmesemde
Neler almaya çalıştığını artık hissediyordum
Kalbim biliyordu
Kalabalığın içinde tek kişi olmayı yeğlerken kalabalığa karışmayı istiyordum
Ateş olmak isterken yakmamak
Buz olurken soğumamak istemek gibi bir şeydir belkide...
Zaman değişir
Hisler değişir
Kişiler de değişir
Ama kelimelerin kifayetsizliği değişmiyor.
Hata yapın, hatalar yaparak sevin hayatı.
Sonra bir gün eve dönerken kollarınızı açın, havaya kaldırın, gökyüzüne bakın, sevdiğiniz bir şarkıyı söyleyin.
Batın en dibe
Sonrada çıkın.
Ben hayata karşı cesaretli olmayı seçtim.
Bunun için ne yaşamam gerekirse yaşarım, benim hayatım
Bazen birisi çıkıp geliyo
Nereye kime ait olduğunuzu gösteriyo
Hayatınızın en berbat yerinde gelmiyo belki ama en çok ihtiyacınız olduğu zamanda umudunuz tükendiğinde geliyo
Ben artık "beni" seviyorum
Onu severken bi başkasını değil
Kendimi seviyomuşum gibi geliyo bana
Her baktığım şeyde ondan bi parça buluyorum
Sorgulamaya başlıyorum bunca zaman nasıl farketmem diye
Anlayamıyorum
Ben artık hissediyorum.
Aşık mıyım bilmiyorum
Deliler gibi seviyo muyum bilmiyorum
Ama yeryüzünde ona hissettiklerimin aynısını hatta benzerini hissedebilcek bir başkası yok bunu çok iyi biliyorum.
Omzumda ki yükler yormuştu beni
Ayakta durmak güçlü kalmak yorucuydu
Kendini sevmeye çalışmak zordu
Sevmek dahada zordu
Yaşamak, pes etmemek imkansızdı belkide
Umut edebilmek hayaldi
Ama o hayal gerçekleşti
Artık eskisinden daha umutlu bi ben var
Nasıl yorduysa hayat beni şimdi dinlene dinlene devam edicem
Hayatı hızlı yaşıyomuşum meğer
Onla konuşurken şuanın kıymetini anladım.
Bunun bilincinde olarak devam edicem, yavaş yavaş...
12.04
Haklıysan, kaybetmezsin
Takma.
Bazen bedenlerin buluşmasından, yan yana olmasından fazlasını ister insan.
Yanyana olmak nedir ki ?
Bir şekilde yanyana getirir hayat sizi insanlarla...
Önemli olan ruhumuz değil mi ? Kalpler değil mi önemli olan ?
Yoksa bu dışarıdaki soğuk, benim içime yansıyan soğuk mu ?
Ben miyim bu yalnızlığın sebebi
Insanları birleştiren ama kimsenin yanında olmayacağı kişi
Ben miyim o kişi ?
Sahi kimim ben
Ne arayışındayım
Bu yalnızlık hissi beni zehirlerse bir gün
Kim gelicek mezarıma
Kim sevicek o zaman beni
Kim koruyup kollayacak o zaman beni
Sebepsiz yere terkedenler, sevmeyenler pişman olucak mı o zaman ?
Adalet yerini bulacak mı ?
Yoksa herşey benim kendi içimdeki karmaşanın yansıması mı
Bir girdabın içindeyim,
Bi kabusun içindeyim,
Yada belkide bambaşka bi yere gitmek üzereyim...
Nereye ait olduğumu bilmiyorum
Kime ait olduğumu bilmiyorum
Tekim
Ruhum yolunu kaybetmiş
Öylesine yaşıyo gibiyim
Etrafım kalabalık, arkadaşlar, arkadaş sandıklarım, diğer az çok tanıyıp tanımadıklarım
Herkes burda
Ama ben yalnızım.
"...Biliyorum benim sana aşık olmamam gerek
Ama bilirsin laftan anlamaz bu yürek..."
Birileri - aşık olmamam gerek
En sonunda bitecek bişeyin heycanını neden yaşayayım diyen birisiydim ben. Birkaç günde nasıl bu hale geldim bilmiyorum.
Umit ettim. Umutlandım. Severim sandım. Ama sevgiden başka birşey bu. Başkalarının hissedebileceği değil sadece benim hissedebileceğim birşey sanki.
Oysa sen kendini uzak tutmakta kararlısın. Bunun acısı geçer bir gün belki.
Geçmesini istemesemde yapabileceğim birşey yok.
Yorgun kalbimin evi olursun sanmıştım, yanılmışım.
Sen bilirsin
Ve son olarak eğer benden gerçekten gideceksen git ve bir daha gelme. Çünkü gelirken gelme diyemem, giderken gitme diyemeyeceğim gibi.
167