𝑗𝑢𝑠𝑡 𝑤𝑒𝑖𝑟𝑑._.

Hey you...
          Μου έλειψες so είπα να σου γράψω.
          Τι κάνεις? Πως περνάς?

και μερικές φορές , με απαλές μελωδίες χάδι στα αφτιά αναπολώ τις στιγμές που η ζωή ήταν βιβλία , σκέψεις και συμπεράσματα . 
          
          και άλλες , η μνήμη μου τρέχει χρόνια πριν όταν ο καιρός ήταν άσχημος αλλά το κορίτσι με τα μελαχρινά μπουκλάκια έβρισκε την θερμή του ήλιου και την απαλότητα των κατάλευκων σύννεφων μέσα στα βιβλία . πότε δεν είχα πολλά βιβλία ως παιδί , ούτε τα διάβαζα για να βγάλω το νούμερο ή να δειχτώ . όλα μου τα βιβλία είχαν κάτι το μαγικό . κάτι σαν θείο δώρο που παραβίαζε την καρδιά μου. κάτι που απλά έχτιζε την αγάπη . το συναίσθημα μέσα μου ; την ίδια εμένα ; 
          
          ποιος ξέρει . ας θαυμάζουμε απλά το αριστούργημα " if you " του jungkook που πριν λίγα λεπτά ανακάλυψα .

 !! tw suicide 
          
          οπτικό πεδίο : 
          βρίσκεις τραγούδια των πιο σκοτεινών σου φάσεων και τα ακούς καθώς διαβάζεις το γράμμα που θα άφηνες μετά την αυτοκτονία σου. 
          
          είναι σαν ταινία.
          εσύ, ένας απλός παρακολουθητής, μια ανούσια προβολή, μια ψυχή γεμάτη αγάπη και επιθυμία για ζωή να παρακολουθείς τον κάποτε εαυτό σου να πεθαίνει.
          
          το πιο όμορφο λουλούδι του κόσμου, το πιο σημαντικό, ημερωμένο, πολύτιμο ηλιοτρόπιο απλά να παρακολουθεί τα κάποτε φύλλα του να μαραίνουν, τον κορμό του να καμπυλώνει και να μαραζώνει μόνο.
          
          μα τώρα τα φύλλα είναι φτερά. 
          κι εσύ διαθέτεις την ικανότητα να πετάξεις . 

Φίλε που είσαι 
          Σε χάσαμε 

άλλη μια μέρα περνάει με το μίσος για τους άντρες υπαρκτό 

εννιά παρά, μηδέν ώρες ύπνου 
          
          αυτή είναι λοιπόν η στιγμή απόλυτης γαλήνης. για εμένα τουλάχιστον. εκεί που επικρατεί σιωπή, εκεί που κυριεύει η αίσθηση της ανεμελιάς. εκεί που οι μοναδικές σου σκέψεις είναι το αν όντως αξίζει να σκέφτεσαι. αλλά από την άλλη, σε ένα απέραντο κόσμο με αμέτρητα όντα ποιος νοιάζεται; πραγματικά κανείς.
          
          σαν το δικαίωμα να αναπνεύσεις. την ελευθερία του να ξέρεις πως κανείς δεν σε ελέγχει. την στιγμή που αντιμετωπίζεις τον εαυτό σου σαν ένα απλό, έμπιστο συνομιλητή.
          
          η στιγμή είναι δική σου. είσαι ασήμαντος, απρόσωπος. όμως είναι καλοκαίρι, κανείς δεν ενδιαφέρεται για την ύπαρξη σου, πόσο μάλλον ο ίδιος εσύ 

άμα ξανά δω ομοφυλόφιλο τρανσφοβικό άτομο θα του χώσω μπούφλα μη ειρωνικά <3

*hugs you*
          
          I don't know why I did that... I just felt like you needed a hug... 
          
          Ily, stay safe sweetie<3
          
          -a stranger who loves your profile :)

shout out σε όλους τους ενήλικες άνω των σαράντα ετών που δεν σε βλέπουν σαν πεντάχρονο <3

αυτή η γλυκόπικρη αίσθηση όταν τελειώνεις ένα καλό βιβλίο. ο πονοκέφαλος από τις πολλές ώρες ανάγνωσης και σκέψεις. αυτή η ενόχληση στην καρδιά, από όλα τα συναισθήματά και συμπεράσματα. η μοναξιά και η ήρεμη δύναμη, γιατί τώρα είσαι ένα βιβλίο πιο ώριμος, πιο άνθρωπος