Mam 19 lat. Jestem trochę zagubiona, cały czas szukam swojej drogi. Staram odnaleźć się w świecie nie tak kolorowym, jak mi się wydawało, gdy byłam mała. Często popełniam błędy przez, które upadam i z impetem uderzam o ziemię, ale zawsze staram się podnieść... Iść dalej, nie oglądając się za siebie. Kocham czytać, słuchać muzyki (nawet klasycznej). Uwielbiam chodzić do teatru. Na pierwszy rzut oka nie różnię się od moich rówieśników, ale kiedy ktoś chce mnie poznać lepiej, widzi, jaka jestem naprawdę. Niekiedy się zdarza, że ludzie myślą o mnie tak sprzeczne rzeczy, że chce mi się śmiać.  Rzadko wychodzę z domu i spotykam się z przyjaciółmi. Jestem nieśmiała, a to jest wielkie utrudnienie w kontaktach z innymi. Próbuję się przełamać, ale najczęściej kończy się to porażką i na dodatek zrobieniem z siebie idiotki. Nie wiem, gdzie zmierzam. Często błądzę albo wracam do punktu wyjścia... Ale chyba często tak bywa w tym wieku? Jestem marzycielką i romantyczką (może nawet niepoprawną). Bardzo chciałabym podróżować, zwiedzać i poznawać. Książki mi to umożliwiają, jest to najlepsza odskocznia od problemów i otaczającego mnie świata. Nie będę was więcej nudziła opowieścią o sobie. ;) Zachęcam do czytania mojego pierwszego opowiadania. Buziaki! :*