İsimsiz olmayı dileyen sporda beceriksiz makyajdan , elbiselerden nefret eden görebileceğiniz en feminist, Atatürkçü ve hayvansever insanım ve Dünyayı anlamıyorum. İnsanları , güzel gözükmeye çabalayıp erkeklerin içlerini değil dışlarını beğendiğinden yakınan kızları hiç anlamıyorum. Ergenlik ise ilgi çekmek için verilen kayıplarla dolu bana göre.
Yaşamak artık sadece ışığa yada yokluğa giden bir yol gibi geliyor. İnsanlar sadece figürler, duygular da engeller gibi . Herkes birbirine benzer küçük yaşamların sahibi ...
Bu yüzden Farklı olmayı seviyorum. Sürü psikolojisine karşı bir tepki gibi geliyor. 4 yaşımda resim çizmeye başladığımdan beri zihniyetimden davranışlarıma kadar bende bir değişiklik olduğunu biliyordum zaten. Ama hor görüldüm bu yüzden , dışlandım yada garip bakışlar aldım. Bana bir değişik olduğumu söylediğinde gurur duyardım eskiden . Ama artık etrafımdaki kimse ne dediğimi anlamamaya başladı . Saçma sapan cümleler kurduğumu söylediler. Her gün zorlaştı . Herkesin gördüğünün aksine çocuksu zihniyetim bileğimdeki izleri saklıyordu. Ama pes etmedim neden ? Başka insanların da farklı olduğunu sürüye uymadıklarını görmek için. Faklı olmayı sevdiğim için. Belki bir gün kaçabileceğim için bu ülkeden. Neden bu kadar yazdım neden bunları paylaşıyorum bilmiyorum. Ama işte bu benim.
