Cesâret kalbim, cesâret!

Sustun bütün kış, ürktün kırılmaktan;

Çok gerilerde kaldı derken kar,

Sonra bahar

Ve Temmuz geçti.

Yasımız duruldu, coşkumuz geçti...

Ne ümit var artık ne korku;

Ağustos gecesinde ağulu

Sesleri yalnız böceklerin...

Cisim sarayı yıkılmadan,

Yeni bir sevinçle yıka haydi

Geçmiş günlerin kıştan kalan,

Balçığını sanmam ki arınsın.

Bir devletin inkırazı sanırsın,

Ağustos güze terk eder mülkünü

Ve Zaman'ın Mehter Bölüğü,

İcra-yı âhenk edip sürekli,

Örtüyor gidenlerin çığlığını...

Cesâret ey kalbim, cesâret

(Hüsrev Hatemi, Ağustos Melali)





















Hayal kurmanın ötesine geçemiyorum. Zihnimin arkasında tüm hayallerimi istiflediğim bir yer var, karmakarışık olmuş bir çöplük...