Jak to jest przez całe życie biec, potykając się, upadając, ale i tak brnąć dalej. Huśtać się na huśtawce, która z każdym powrotem rozpędza się coraz mocniej. Goniąc po zielonej łące za sarną lub królikiem, choć i tak wiesz ze żadnego z nich nie dogonisz. Spełniać swe cele i marzenia, nawet te najskrytsze. Czytać tą samą książkę poraz 174 i wciąż płacząc na ostatniej stronie. Wyjść w samym kapeluszu na padający śnieg. Rzucać kamieniami w wodę i ciesząc się, że odbił się raz naśladując kaczkę. Wypłakać wszystkie łzy. Latać z żurawiami w chmurach. Zakraść się w szuwary gdzie nikt Cię nie znajdzie, a ty będziesz myśleć rozkoszując się wonią wody pobliskiego jeziora. Wziąć w ręce żółtego kurczaczka, który pewnie ma zamiar Cię dziobnąć, żeby się wydostać. Opowiedzieć pewną historię muzyką, bez używania słów.Poznać miłość od pierwszego wejrzenia. Porozmawiać z człowiekiem, który myśli zupełnie inaczej niż ty. Zagłębić się w długie, podziemne korytarze kreta. Zwabić mnóstwo motyli na swą głowę.
Żadnych z tych uczuć nie doznasz jeśli tylko nie spróbujesz...