Yeri gelince şair, yeri gelince yazar, kalbinde sıkışanlar kağıda dökülüyor azar azar...
Bende hep bir eksiklik vardır;
Kalemimin ucu kırıktır doğru düzgün yazamam, gözlerim pek iyi görmez gerçek sevgiyi hiç göremedim, kulaklarım işine gelmeyeni işitmez bir kere seviyorum lafı ağzından çıksaydı bir ömür kulaklarımda çınlardı, zaman zaman dizlerim de pek tutmaz ama aşka koşarken hiç sendelemedim.
Sessiz satırların maskeli katili oldum zaman zaman. Sayfalarca yazdım çöpe attım.. Kimse bu satırların sesini duymadı ama hepsini katleden yine bendim. Maskeliydim çünkü bunları yazan ben ile bunları yakan ben arasında dağlar kadar fark vardı. Farkı oluşturan maske belki de bana bütün çektiğim acıları yaşatanlardı, kalbimin hiçbir suçu yokken ona sataşanlardı.. Beni yazar yapan da şair yapan da yine onlardı. Ne kadar kandırılmış olsamda insanlara olan güvenimi kaybetmedim. Eleştirilmekten korkmuyorum... 

Fenerbahçeliyim, Fenerbahçeyi severim Fenerbahçeyi seveni bi ayrı severim ..