@alafly
"İntihar etme fikri olmasaydı kendimi çoktan öldürmüş olurdum. Yaşamaya devam etmemi sağlayan şey her zaman önümde böyle bir seçeneğin olduğunu bilmekti. Sahiden de bu düşünce olmasaydı bu hayata, bir yere veya bir şeye saplanmış olma duygusuna asla katlanamazdım. Benim için intihar fikri her zaman özgürlük fikrine dayalıydı. "
“ve aslında bütün bunlar derdi, bütün bunlar bir karmaşa yaşanmasın ve toplum düzeni bozulmasın diye. bu tıpkı sanatın kişi için olması ama o kişi kim karmaşası yaşanmasın diye toplum için denmesi gibi. bu tıpkı bir misafirlikte, kimin yapıldığı bilinmeyen bir yemeği ( ya anne ya da evin genç kızı yapmış olabilir.) tek bir kişiye “elinize sağlık” demek yerine ellerinize sağlık demek gibi. aslında kimin yaptığını tahmin edebiliyorsun lâkin tahmin yanlışı ihtimali bir karmaşa yaşatmasın diye şahsiden topluma geçiyorsun. böyle basit şeylerin bile toplumda karmaşaya neden olacağı söylenirken söyle bana senin beni sevmen gibi büyük bir olay nasıl böyle hafife indirgene bilir.. ha?”
"İçimizde şeytan yok… İçimizde acizlik var, tembellik var. İradesizlik, bilgisizlik ve bunların hepsinden daha korkunç olan şey; hakikatleri görmekten kaçma eğilimi var…"
@baiserdupeche içimizdeki şeytan'dan güzel bir alıntı bırakmak istedim. güzel geceler dilerim.
"İsteyip istemediğimi doğru dürüst bilmediğim, fakat neticesi aleyhime çıkarsa istemediğimi iddia ettiğim bu nevi söz ve fiillerimin daimi bir mesulünü bulmuştum: Buna içimdeki şeytan diyordum; müdafaasını üzerime almaktan korktuğum bütün hareketlerimi ona yüklüyor ve kendi suratıma tüküreceğim yerde, haksızlığa, tesadüfün cilvesine uğramış bir mazlum gibi nefsimi şefkat ve ihtimama layık görüyordum."
“Başıma bir şey geldi, artık kuşkum yok. Herhangi bir kesinlik ya da apaçıklık gibi değil, bir hastalık gibi belirdi bu. Sinsi sinsi, yavaş yavaş yerleşti; biraz tuhaf, biraz tedirgin hissettim kendimi, o kadar. Bir kez yerine yerleşince orada kıpırdamadan kaldı. Hiçbir şeyim olmadığına, evhamladığına inandırdım kendimi. Oysa şimdi dal budak salmaya başladı.”
bugün ki hoş satırlarınızdan sonra bulantı’dan bir alıntı bırakmak isterim size, güzel akşamşar dilerim.
"Tanrım lütfen, affetme onları çünkü onlar ne yaptıklarının bilincindeler. "
“artık akşamları dinlenemem başım avuçlarında,
saçlarımı kesip rüzgara atacağım,
ta ki haber götürsün bir gün sana.”
Her yere yetişilir
hiçbir şeye geç kalınmaz
ama çocuğum beni bağışla.
"Dudaklarımızın soluklanmasını en iyi dinlenme yöntemi diye adlandırırdı Taehyung, çünkü az sornasında tekrar buluşturduk onları"
"Kendisini kurtaracak olan yine kendisiydi. Zorla yaşayacaksın diye bir kanun yoktu, hayatını dilediği gibi kullanmakta özgürdü. Nasıl fark etmemişti bunu yıllarca?"