alamifikir
çok kırgınım aslında, yoruldum da. halim de kalmadı bir şeylere. tüm güvenim ve inancım tamamen kayboldu. kocaman bir boşluk var içimde ne yapsam dolmayacak gibi. çok şey hissettiğim için hissizleşiyorum yine ama bazen dayanamıyorum. gözlerimden belli oluyor. şarkılar eskisi gibi canımı yakıyor. herkesten soyutlanmak istiyorum. hislerimden bahsetmek yine ağlamama sebep oluyor. güçlü olmak isteyen yanım da pes etti. zamana bırakmak istemiyorum artık o düşünce orada yeniden belirirken bu gerçekten zorluyor beni. tanıdığım kişilerle ilgili yanıldığımı da kabullenmek istemiyorum hiç. onlar için bu kadar önemsiz olduğum gerçeği canımı yakıyor. bir şekilde hayatlarında olmamam gerçeği de. ben her şeyi yaparken benim için hiçbir şey göstermemeleri de. verilen sözler hiçbir zaman tutulmuyor bunu fark ediyorum. her şeyi bilseler bile önemsediklerini söyleseler dahi tam tersi gibi hissettirmelerini kaldıramıyorum. kimseye inanıp güvenmemeliyim belki de. sonucunda ne olduğunu her seferinde çok kötü bir biçimde yaşıyorum çünkü. her ne kadar bu kadar etkilenmek bir şeylerden benimle alakalı olsa da tüm bunları hak etmediğimi biliyorum. devamlı ellerim bu kadar titreyip gözlerimin bu kadar dolmasını. yaşanan şeyleri, bu kadar kırılmayı hak etmedim hiç.
