aleynasolakerayka

mevlana der ki ben dostlarimi ne aklimla ne kalbimle sevdim kalp durur akil unutur ben dostlarimi ruhumla sevdim cunku ruh ne durur ne unutur

Seni ezbere biliyorum zor bir siirsin
          Zor olsanda ezberledim seni
          Ne saturbasin belli...
          Ne sonun...
          Ne noktan var,
          Ne virgulun
          Kimse okuyamaz seni...
          Benim gibi
          Cunku sen benim dilimde dua yuregimde siirsin...

Cocukken dusunce acirdi canim simdi dusununce

Eger sevdiginin yanindaysan konusmak gurltuden baska bir sey degildir

Iki farkli dunyanin insaniydik seninle. Sen beyazdin ben siyah gormezdin beni goremezdin. Beyazini kirletmemek icin duvarlar örmüşdüm kendime. Senin safligini griye boyamayayim diye ordum duvarlarimi. Ve ne oldu biliyor musun? Deldin o duvari karanlik odama isik dogdu sen gelince. Tek-tek kirdin kiremitlerimi isik sacdin karanligima kendi beyazini benim siyahima kavusturdun. Kendi umut isigini bu sefer benim karanlik aci dolu odama saldin. O gun ben yeniden dogdum. Icimdeki issiz ormanda kaybolmus cocugu yeniden buldum. O gun benim karanlik dunyam yildizina kavustu.