Bir gün geldiğinde mezarıma çiçekler bırakmayın, toprağıma ayak basmayın çünkü ben hiçbirinizi affetmeyeceğim. Karanlıkların bile ardında yalnız bıraktığınız bu çocuğa toprağın ardından ulaşmaya çalışmayın. Kalbin ya paramparça kırılmak ya da taş gibi katılaşmak zorunda kaldığı bu iğrenç yeri terk ediyorum. Sevgi göstermek için bile hep son anları bekliyorsunuz; hastane koridorlarını, siren seslerini, veda vaktini ama ölümün son anı olmaz. O ansızın gelecek ve yüreğinize inen pişmanlık hiçbir şeye fayda etmeyecek.