Bu gün mənim sevimli müəlliməm mənə maraqlı bir hekayə danışdı.
Bir gün cavan bir oğlan kitabxanada kitablara baxırmış. Bir kitabı götürür və oxumağa başlayır. Kitabın hər sətrində altından çəkilmiş xətlər görür. Ona maraqlı gəlir ki, son dəfə bu kitabı kim oxuyub? Kitabın arxasına baxır və qeyd olunan adı görür və həmin qadını axtarır tapır. Həmin qadınla arasında isə uzaq məsafələr olur. Çünki, cavan oğlan matros idi. Dənizçi idi.
Uzun müddət məktublaşandan sonra, Matros həmin ruhunu oxşayan xanımla görüşmə qərarına gəlir. Onlar bir görüş yeri təyin edir, məktubda qeyd edirlər. Xanım məktubda deyirki “sən məni çox rahat tapacaqsan. Mənim paltomun sinə hissəsində qirmizi gül olacaq”
Oğlan deyilən görüş yerinə gedir durur gözləyir. Birdən bir yaşıl donlu,sarı saçlı, gözəl bir xanımın ona sarı gəldiyini görür. Düşünür ki, görəsən odurmu? Çünki həmin xanım hədsiz gözəl olur. Oğlan sinə yerinə baxır və görür ki, qırmızı gül yoxdu. Biraz keçməmiş bir qadın görür. Qadının şiş ayaqları, iri bədəni, ifadəsiz üzü, balaca kök bədənini görür. Tez paltonun sinə yerinə baxır. Görür ki, orada qırmızı gül var. Anlayır ki, bu neçə aydı məktublaşdığı həmin o qadındı. Gedir yaxınlaşır, salamlaşır. Onunla danışmaq üçün həyəcanlanır. Çünki eyni duyguları, həyəcanı o qadınla məktublarda yaşayıb. Qadın gülür və oğlana deyir:
“Mən sizi tanımıram. Bayaq sizin qabağınızla keçən yaşıl donlu bir xanım mənə bu qırmızı gülü taxdı və dediki, sənə yaxınlaşan Matrosa deyərsən ki, onu tamda qarşıdakı cafedə gözləyirəm. Məndə buna görə taxdım..”