alizeyneb411

Yenə olaydı o günlər
          	
          	O baxçalar, o ellər…
          	Yenə gələrdim sənə mən.
          	Yağışlı, boranlı, çiçəkli gündə
          	— elə yenə.
          	
          	Sən sevməzdin heç yağışı,
          	Yağış dedim də ağlıma gəldi:
          	Sən sevməzdin soyuğu,
          	O soyuqluğu…
          	O susqunluğu…
          	
          	Mənsizliyi sevdin sən,
          	Bəs məni sevdinmi heç sən?
          	

alizeyneb411

Yenə olaydı o günlər
          
          O baxçalar, o ellər…
          Yenə gələrdim sənə mən.
          Yağışlı, boranlı, çiçəkli gündə
          — elə yenə.
          
          Sən sevməzdin heç yağışı,
          Yağış dedim də ağlıma gəldi:
          Sən sevməzdin soyuğu,
          O soyuqluğu…
          O susqunluğu…
          
          Mənsizliyi sevdin sən,
          Bəs məni sevdinmi heç sən?
          

alizeyneb411

Ağlayıram. İçim ağlayır. Kime göre, neye göre ağlayıram bilmirem amma ağlayıram. Bitmiş gencliyime mi, bir daha olmayacaq xeyallarıma mı, bilmediyim oda düşmeyime mi..? “Bağışla qapını döye bilmirem” ne gözel demiş Flora Kerimova. Bağışla deyirik, en çox da özümüze. Bes özümüz özümüzü bağışlaya bilirik mi? Boğazımın düyümlenmesini, sesimin titremesini bağışlaya bilirem mi? Alınır bağışlamaq? Yoxsa deyildiyi kimi, gecdir daha..?

alizeyneb411

Son 2 gündü beynim bu sualı düşünür:
          Qismət yoxsa təsadüf?
          Bəzi şeylər əlimizdə ikən itirmək bizim günahımızdı yoxsa qismət, belə yazılıb taleh belədə qalmalıdı demək? 
          5 il öncəyə qayıdıb bu sualı yenidən özümə vermək çox istərdim. Bəlkə o zaman ki, mən bu sualı neçə gün düşünüb başqa cür yaşayardı.