Mustafayeva Zeyneb 💎

“Niyə belə uzundur bu yollar?”

Ağlayıram. İçim ağlayır. Kime göre, neye göre ağlayıram bilmirem amma ağlayıram. Bitmiş gencliyime mi, bir daha olmayacaq xeyallarıma mı, bilmediyim oda düşmeyime mi..? “Bağışla qapını döye bilmirem” ne gözel demiş Flora Kerimova. Bağışla deyirik, en çox da özümüze. Bes özümüz özümüzü bağışlaya bilirik mi? Boğazımın düyümlenmesini, sesimin titremesini bağışlaya bilirem mi? Alınır bağışlamaq? Yoxsa deyildiyi kimi, gecdir daha..?

Səhv qatarda nə qədər qalsan, evə qayıtmaq da bir o qədər bahalı olar

Kiracı ev bulmadan çıkmazmış, bazı insanların hayatımızda kalma sebebi gibi..

Son 2 gündü beynim bu sualı düşünür:
          Qismət yoxsa təsadüf?
          Bəzi şeylər əlimizdə ikən itirmək bizim günahımızdı yoxsa qismət, belə yazılıb taleh belədə qalmalıdı demək? 
          5 il öncəyə qayıdıb bu sualı yenidən özümə vermək çox istərdim. Bəlkə o zaman ki, mən bu sualı neçə gün düşünüb başqa cür yaşayardı.

Narahat edirəm. Üzrlü sayın. Ümid edirəm ki cavab verərsiniz.
          
          
          Oxuyaraq mənə dəstək ola bilərsiniz?:) 
          Kitabı çap etdirmək istəyirəm bunun üçün yetəri qədər insani özünə cəlb etməlidir. Dəstək olarsınız?
          
          https://www.wattpad.com/story/397383977?utm_source=android&utm_medium=link&utm_content=story_info&wp_page=story_details_button&wp_uname=HappyFace_142

Mən uşaq olanda elə bilirdim
          Adam yıxılanda ağlayır ancaq.
          Sanırdım dünyanı mənim atam
          Çeçələ barmağında saxlayır ancaq..

“Məni tanıdığını düşünürdü. Amma biri gözümdən düşəndə necə mərhəmətsiz və kinli olduğumu bilmirdi.”

“Əgər nəsib deyilsə, insan dua etməyə belə əli gəlməz.”

“Zamanı geriyə qaytara bilsəydim, nələri dəyişə bilərdim deyə uzun-uzun düşündüm. Sonra anladım ki, nəyisə dəyişsəm indiki özümü də itirəcəm. Heçnəyi dəyişməzdim.
            O acılar çəkilməli, o gülüşlər olmalı, o həyəcan yaşanmalıydı. Kaşki nəysələr olmasaydı. Kaşki “amma”lar olmasaydı. Kaşki, o zamanlar mən, amma nəysə…”