@minsungirlsa Hikâyenin her bölümünde hissettiğim o duygu yoğunluğunu gerçekten tarif etmek zor… Ama bir okur olarak şunu söyleyebilirim: yazdığın her sahnede emek, ince bir duygu işçiliği ve karakterlere karşı büyük bir özen var. Jisung ile Minhonun dinamiğini kurma biçimin özellikle çok etkileyici; aralarındaki gerilimi, çekimi ve sessiz kalmış cümleleri öyle doğal veriyorsun ki, okurken onların duygularını içimde hissettimm.Bölümler arasındaki geçişler çok akıcı; hem tempo sıkmıyor hem de tam burada bitmezdi ki hissi bırakıyor bence bu bir yazarın başarabileceği en güzel şeylerden biri karakterlerin tepkileri de çok tutarlı İkisini çok iyi çözmüşsün diyalogların da çok samimi; gerçek hayatta duyabileceğimiz türden bu yüzden sahneler inanılmaz canlı geliyor Ayrıca betimlemelerin çok dozunda ne gereksiz uzuyor ne de kısa kalıyor okuyucuyu ortamın içine çekip sonra karakterlerin duygularına odaklanmayı başarıyorsun ozellikle duygusal zirve noktalarında kelimeleri seçişin çok etkileyici neyi hissettirmek istediğini çok iyi biliyorsun eleştiri olarak değil tamamen olumlu bir beklenti olarak söylemek isterim ilerleyen bölümlerde karakterlerin geçmişine, kırılma noktalarına veya motivasyonlarına biraz daha derin girersen hikâye çok daha fazla güçlenir cünkü potansiyelin o kadar yüksek ki ister istemez daha fazlasını merak ediyorumm basarilarinin devamini dilerim iyi aksamlar(⁎ᴗ͈ ⩊ ᴗ͈⁎)