Karanlığın içindeki boşluğu seviyorum. Kendim ile yüzleşiyorum. Her gece kendimi yargılıyorum başkaların aksine...

Hayatımda çok değerli birşey yok aslında. Çok fazla yok. Yeterli düzeyde. Hayattımda ki insaları seviyorum ancak insan kendinden nefret ederken bile birilerini sevebiliyor. Bu biraz gülünç. Evet, kendimden nefret ediyorum. Herşeyim ile. Duruşum, gülüşüm ,insanlara davranışım...

Belki de yalnız kalmayı hak eden bir insanımdır. Olamaz mı? Saçma mı geldi? Biraz öyle oldu sanırım. Ancak buraya 'Kendimi seviyorum ' zırvalıklarını yazamazdım. 

Nerede doğdum? Kaç yaşındayım? Hangi okuldayım? Nerede yaşıyorum?

Bilinmesi gerekenler bunlar değil mi? Ancak bilseniz bile beni asla tanıyamazsınız. Benimle konuşarak da tanıyamazsınız. Yani sanırım. Ben bile kendimi tanıyamamışken sizin tanımanız zor olur. Kitabımda da beni bulamazsınız. 

Ben kimim? Bunu ben bile bilmiyorken size açıklamam zor olur.

20/03/2016  00.10

https://www.instagram.com/siyahpenceler/