bu hayatın kitabını yutttum... diyemem . hayatım boyunca diyemeden ölüceğim belki ama yaşanacak kıpırtılarımın olacağından hergün umutla kalkıyorum hüzünle yattığım yataktan... hüzünle yatıyorum çünkü ''içimdeki umudu bugün de boşuna harcadım'' gibi düşüncelerden kendimi alamıyorum... şiir kitabım ve ben varım soğuk odamda. Yalnızlığımı paylaşmıyorum çünkü paylaşırsam yalnızlığım olmaz.Sadece içmi yazıyorum.Yalnızlığımı hesaba katmadan... bildiğim tek şey var şu zamana kadar öğrediğim  şiir akıl şi mantık felsefesi değil, şiir gönlüne taht kurmuş cümlelerin ağız yoluyla kalpten dökülmesidir....