Yorgunum, yolun sonundayım belki de ya da hiç başlamanmamış bir yolun en başındayım. Kime inanıp, güvenmeliyim... Kendimi tanıyor muyum içimde ki ruhu öylece bedenime bırakabilir miyim? Sırtımı yaslayabilir miyim diğer insanlara? Ya kendimi suçlamayı ne zaman bırakacağım? Bu dünyanın sonu gelip beni almadan tam anlamı ile huzurlu hissedecek miyim? Peki, peki hayatım benim mi? İleri de de benim olacak mı? Kendime çok mu yükleniyorum acaba, belki diğer insanlar böyle değildir. Belki de ben böyle olduğum için kendimi yolun sonunda, uçurum kenarında yorgunluktan bayılmış bir halde hissediyorumdur... Diyorum ya belki de, belki de aslında hiç başlamamışımdır...