amorfathen

Belki de hayat yalnış anlayınca güzeldi... 

Nefesimin kesilmesine aldırış etmeden yürüdüğüm taşlı bi yokuştun. Başkalarına düz ve taşsız oluşun ciğerlerime battı.. 

beni öyle bi gercekle sınadılar ki bidaha hicbi yalana göz ucuyla bile bakamadım.. 

Önceden içimde fırtınalar koparan şimdi yüzümde yaprak kıpırdatamıyor. Belki kalbimden kovduğum hisler kadar ben de eksik kaldım ama ben zaten bir sevgisizliği içimde taşımaktansa kalbimi söküp atardım

birtanem, geçmeyecek yaralara ağlanmaz. öğretmediler mi sana? bazı kapılar bir kez çalınır, açan olmazsa eve dönülür, geçilmez tekrar o sokaktan. o kapının numarası unutulur. yüzümüze kapanan kapılara çaba gösterilmez çiçek kızım.

Geriye dönüp baktığımda seninle yürüdüğüm upuzun bir yol görebilmeyi çok isterdim. Umarım sen dönüp baktığında daha en başında terk ettiğin o yolun sana bir daha o kadar taşsız ve dümdüz olmayacağını görürsün... 

Seni iyi hatırlamak için verdiğim savaşta sana yenildim

Birlikte yürünecek bir yolumuz kalmamış ama ben ne zaman o yola baksam seninle göz göze geliyorum.

Kimse senin nelerle başa 
          çıkmaya çalıştığını, neleri 
          Yendiğini, yenemediğini,
          Kimlerin yanında olmak 
          istediğini,  'nelerin 
          ağrıttığını başını'  neler 
          hissettiğini, neleri
          Hissetmekten korktuğunu,
          İçini, senden daha iyi
          bilemez. O yüzden dik yürü 
          hep, - kendine sadece kendine 
          lazımsın -
          
                                       Sabahattin Ali