f.

Yazarak kendi hayatım adına manifestleyeceğimi bilseydim o şarkıyı ikinci kere açarken düşünürdüm. 

Merhaba yazarim yeni ficin semetae mi başlayayım 

Fırçaların final duyurusunu görünce içim burkuldu ama yine de geldim, Meisa'm. Sen yayımlayalı tahminimce 4, ben başlayalı ve seninle tanışalı tam 2 koskoca yıl olmuş. Bu beni çok duygulandırdı. Senin için bir zamanlar bir playlist yapmışım ve şu an kulaklığımda o şarkılar çalıyor. Tuhaf olan, hepsine özlem duyuyormuşum. Ama yeni hesabımdaki hiçbir playlistimde bu şarkılar yok.
          
          O zamandan bu yana çok yol katetmedim belki, ama kendimi biraz olsun bulabildim. Şu an o kadar duygulandım ki hastanenin önünde, bir bankın kenarında hüngür hüngür ağlamak üzereyim.
          
          Bir önceki okuyucunun mesajında, fırçaların ilk bölümlerinde değiştirmek istediğin şeyler olduğunu söylemişsin. Evet, gelişmiş olabilirsin; belki istediğin seviyede bile değilsin ya da öylesin. Bu tamamen kendinle alakalı olduğu için tam tahmin yürütemiyorum. Ama önceki yazılarını kusur olarak görmemelisin; onlar en özelleri, benim fikrimce.
          
          Nasıl eski çektiğin bir fotoğrafı — mutlu ya da mutsuz fark etmez — düzeltemezsin ya yırtıp atman gerekir ya da sonsuza dek öyle kalır, ya da tükenmez kalemle yazdığın en sevdiğin defterin sayfasını yıpratmadan silemezsin ya... Eski tadı kalmaz onda. Geçmişin hatıralarını anımsayamazsın ve düzeltirsen eski önemini kaybeder, sana normal gelmeye başlar.
          
          Ama değiştirmezsen, yazdığın tek kelimeden eski kendini hatırlayabilirsin. Bu insanda çok güzel bir farkındalık yaratır, Meisa'm.
          
          Sen de biliyorsun, yazmak bir nevi insanın ruhuyla konuşmasıdır. Yazdıklarının kusurları yerine o satırlarda saklı olan duygulara ve hatıralara odaklanmalı. Çünkü geçmişi düzeltmek gibi bir yol yok o yalnızca var, olduğu haliyle ve sunduğu farkındalıkla.
          
          Belki sen farkında olmadan, yazdığın her satır başkalarının ruhuna dokunuyor. Bu yüzden geçmişini sev, kendini sev ve yazmaya devam et. Seni belirli aralıklarla da olsa büyük bir hayranlıkla takip edeceğim.
          
          
          Sevgilerle 

fircalara sonun yolunu vermissin. bolume elim gidemedi daha fakat muhtesem olduguna eminim. sen (biz) bu kurguyu bitirene kadar ben de cok degistim, fakat kendime dair bircok sey de ayni kaldi. basitce ifade edecek olursam guzele olan aidiyetim gibi. kitap boyunca uslubun epey degisime ugradi, ilk bolume yeniden goz gezdirdigimde bunu rahatca soyleyebiliyorum-ki iyisi de boyledir zaten kanimca. fakat hep guzeldi. cok keyifliydi ve israrla takip ettigim birkac bir seyden biriydi. tebrik ederim seni. muazzam bir yazinin sonunu getirdin. guzelden guzele, ellerine saglik

Yeni bölüm, final bölümüyle geldik. Yaklaşık iki aydır kaçsam da… Buyrunuz, keyifli okumalar. 
          
          https://www.wattpad.com/1494773323?utm_source=ios&utm_medium=link&utm_content=share_writing&wp_page=create_writer&wp_uname=andrtimus

En ufak ve önemsiz görülebilecek şeyi bile öyle anlatmışsın ki kalemine hayran kalmamak elde değil

“Parıltılar her şeyi aydınlığa kavuşturunca
          Ve gururla kuşanmış gece umursamazken
          Beni görmek istersen
          Ben karanlığı (sana) yeğlerim
           
          Terk etmek istemiyorum ( kendimi )
          Bulmak istemiyorum içimdekini
          Boşuna, boşuna ( hatalar uğruna )”
          
          Lise zamanlarımda, kendime ait bir terasım ve gün doğumlarım varken, hissettiğim kekremsilik bile aitlik hissi oluştururken dinlediğim o müthiş şarkıdan. Şimdi adını koyamadığım, karınca diyerek yüreğime çörekleneni betimlediğim bir sıkıntı var göğüs kafesimin çevresinde. İnsan büyüdükçe isimsizleşiyormuş, her anlamda, metro istasyonunda beklerken gözüm bir dakika aralıklarla dolunca anladım. Büyümek siliyormuş. Seni ve toparladıklarını. 
          
          https://open.spotify.com/track/7FMDhuPk4KiG2Y1DV7y56c?si=MLQDkO3HSciMyPcIdBgW1w

Merhaba nasılsın? 

Safe hissetmek için buraya geldim

Merhabalar, Temmuz ayında konuşmuştuk yazdığın ficin hakkında ve ben yeni bölüm sözü almıştım.. Kişisel hayatının yoğunluğunu bilmiyorum, bu yüzden yb diye saygısızlık yapmak da istemiyorum. Fakat tekrar bilgi istemek zorundayım çünkü ficini çok benimsedim ve hâlâ yeni bölüm bekliyorum. ☆