“Hər şeyin keçici olduğu bu həyatda, mən səndə ilişib qaldım.
          Zaman keçir, insanlar dəyişir, xatirələr silinir. Amma sən bütün bu axının içində sanki donub qalmısan.
          Bəzən elə gəlir ki, həyat məni hər dəfə yenidən başlamağa məcbur edir, amma səninlə bitməyən bir fəsildə qalıram.
          Hər kəs gedir, hər şey dəyişir, amma sən qalırsan - sanki yaddaşımın dərinliyində bir səs, bir baxış, bir gülümsəmə kimi.
          Unutmaq istədiyim qədər xatırlayıram səni, xatırladığım qədər də unutmaqdan qorxuram.
          Bəlkə də bu, sevgidən çox, alışqanlığın ən zərif, ən ağrılı formasıdır...
          Hər şey keçicidir deyirlər, amma sən bu qaydanı pozan tək istisnasan.
          Bəzən düşünürəm, bəlkə də mən keçiciliyin içində qalıcı
          bir hiss axtardım - və o hissin adı "sən" oldun.”