⠀

"Yatağımın karşısında bir pencere var. Odanın duvarları bomboş. Nasıl yaşadım on yıl bu evde? Bir gün duvara bir resim asmak gelmedi mi içimden? Ben ne yaptım? Kimse de uyarmadı beni.
          İşte sonunda anlamsız biri oldum. İşte sonum geldi. kötü bir resim asarım korkusuyla hiç resim asmadım;
          Kötü yaşarım korkusuyla hiç yaşamadım."

Yorma kendini.

"Çok tuhaftı, ağlayamadım. Ama ruhum paramparça olmuştu."

murat kimi seviior acaba

yorgun adımlarla, aşıklar çıkmazı.*

"seni özlediğimi düşündükçe, gücünü yitirmiş bir darbe gibi yalnız hissediyorum kendimi. sessizleşiyorum. oysa konuşmayı nasıl da sevdiğimi bilirsin. gece, en güzel uyku şarkılarını söylerken bile, susamazdım. bilsen biraz sese nasıl da ihtiyacım var. sadece biraz ses. taşıyamıyorum bu yalnızlığı, oysa nasıl da çoğul yaşıyordum seninle her şeyi. şimdi çıkıp gelsen, işte burdayım, desen. kendimi iyi hissetmem için gülümsemen bile yeter. yalnız ruhların kalıplarına sıkışmış sözler yazmak istemiyorum. yedi cehennem, sekiz cennet olduğunu biliyorum. bu yüzden, sırf bu yüzden seni bekliyorum. yoruldum artık. sözlerimi ayıklayıp, onlarla çoğalmak istiyorum. gel artık, yalnızlığı sevmiyorum."

müdür çalışanını taciz ediyor ve mahkemenin aldığı karar,

ben keriz miyim

"Hangi çiçek, diğerini 'sarı açtı' diye ayıplar? Hangi kuş 'farklı ötünce' diğerine yasak koyar? Derisinden, dilinden ötürürü ölüyor insanlar. Ah insanlar, her şeyi bulan, kendini bulamayan insanlar..."

iki yıl olacağız ohaa